East of England

Hallo allemaal,

Eerst maar even onze vreemdste ervaring. Zitten we prachtig te zitten aan het riviertje de Great Ouse, in de Westview Marina camping zo'n 40 kilometer van de zee, zwemt er opeens een zeehond voorbij. Prachtig, maar hier? Ook in Nederland zwemmen zeehonden weleens de rivier op. Zegt Elaine van de camping,o ja, er zitten hier zeehonden, soms wel zeven. Zelfs ligt er regelmatig eentje op een vlondertje van de plezierhaven waar wij naast staan (zie foto). En totaal niet schuw. Inmiddels ook al een tweede gezien.

En net voor de derde keer een Evensong gezien. Eerst in Westminster Abbey en nu al twee keer in Cambridge. Wij zeggen, forget Westminster Abbey, go Cambridge. Het beroemde King's College Chapel Choir zingt daar als ze niet on tour zijn. Voor wie het niet weet. De Evensong is een religieuze dienst waarin heel veel gezongen wordt. In Anglicaanse kerken wordt op sommige plekken al elke dag gedurende 900 jaar gezongen. King's College komt net kijken. Dat is gesticht in de 15e eeuw door Hendrik de 6e die bepaalde dat 6 voorzangers en 16 koorknapen elke dag moesten zingen. En dat doen ze dus nog steeds. De 6 voorzangers zijn er 16 geworden, de 16 koorknapen=choristers zijn er nog en ze zingen hemels. Absolute wereldtop. De jongetjes zijn tussen 8 en 13 en zitten intern op school. En naast school dus heel veel zang. Wat een discipline en gedrevenheid moeten ze in alle geledingen hebben om iets zo mooi te kunnen uitvoeren. De choristers zingen niet alleen loepzuiver maar ook heel hoog boven de andere klanken van oudere zangers en orgel uit. Onaards en onmenselijk. De tonen zweven omhoog langs de verticale lijnen van de chapel. Kippenvel voor ons allebei. Wat heb je dan nog te wensen als je dat hebt gehoord. Een reden alleen al om de zee over te steken.

Een reden om niet de zee over te steken zit er ook aan vast. De teksten van de psalmen. Ondoorgrondelijk. Niets van te maken. Na de dienst liepen we nog wat door de straten van Cambridge en kwamen langs de Holy Trinity Church. Gezang, niet hemels maar wel uitnodigend. En binnen zat de kerk vol. Niet met grijze hoofden maar met jongeren. Een bandje zong liederen en de teksten verschenen op schermen en waren mee te lezen en dus mee te zingen. En dat gebeurde. Zeer interessant en op een heel andere manier indrukwekkend. Wat een goede sfeer hing daar, ook voor niet-gelovigen. Het was duidelijk dat iedereen hier welkom was. De dag erna gepraat met een vicar (priester) in opleiding. Ze (priesters kunnen voor de Anglicaanse kerk ook vrouw zijn) vertelde dat beide kerken tot de Anglicaanse kerk behoorden. Zo verschillend, dat kan hier dus blijkbaar.

Sommige mensen kunnen misschien beter niet naar de Evensong gaan. Zoals die meneer in Westminster Abbey. Een beetje een groezelig type uit Oost-Europa? Zijn telefoon ging tot 3!! keer af terwijl aan het begin duidelijk gevraagd wordt om ze op still te zetten. Vervolgens ging hij pontificaal midden in de gang voor iedereen zijn neus staan. Toen hij er genoeg van had, ging hij op de achterste bank (dat dan weer wel) berichtjes versturen. En tenslotte was hij de kerk al weer uit voor de zangers. In Engeland ga je pas na het zingen de kerk uit.

Waar we ook enorm van genieten is ons lidmaatschap van English Heritage. We gaan gewoon overal in waar we voorbij komen. Varierend van schitterende landhuizen tot een vuursteenmijn. Een van de toppers is Castle Acre Priory. Een ruine uiteraard. Dat zijn alle kloosters in Engeland sinds Henry VIII ze in een tijdsbestek van enkele jaren allemaal heeft laten verwoesten, de barbaar. Het huis van de decadente abt staat er nog wel. Waarschijnlijk gebruikt als woonhuis en daardoor aan de sloophamer ontkomen. Dit is een van de best bewaarde ruines. Waar je al niet trots op kunt zijn.

En de Engelsen doen alles net even anders, zoals bekend. Links rijden is geen nieuws.

En een public school betekent hier natuurlijk niet een openbare publieke school maar een private school.

En de free grammar school betekent natuurlijk niet een gratis school die alleen maar aan grammatica doet maar een niet gratis school die opleidt voor een hoger niveau dus universiteit. Free is hier vrij in de zin van ongebonden.

En deze hebben we net toevallig geleerd maar zo kom je nog heel veel dingen tegen die je wel kunt vertalen maar waarvan je de precieze betekenis net ontgaat.

En is het Victoria en Albert Museum als een speelgoedwinkel voor kinderen. In elke hoek is weer wat anders te zien. En je kunt verdwalen in de gangen. Enorm. En met een heerlijk Libanees bordje in het restaurant tijdens de vrijdagavond-opening. En als klap op de vuurpijl een gratis optreden van het Londen Chamber Orchestre in de Rafaelzaal van het museum!

En was 1 van de hoogtepunten in London de prachtige wandeling langs het historische Regent Canal. Dit loopt van de Thames naar een zijkanaal van de Grand Union Canal. We gingen langs historische stuwen, verlopen area's, superhippe koffietentjes aan het water, megadure appartementen, hippies in kanaalboten met kippenhokken op het dak, fietsende woonwerkers met helmpjes op en door de London Zoo met zicht op ibissen en wilde honden. Achter elke bocht gedurende 15 kilometer weer iets nieuws.

En verder hebben ze in elk stadje vele tweedehands charity shops. Alle geld inzamelend voor de arme hartpatienten, arme kinderen, arme honden, arme ouderen, arme mensen van buiten GB. Hartstikke goed en leuk voor ons. In Watton, een onooglijk stadje in Norfolk, hebben we er al vier ontdekt. Morgen om 10.00 uur zijn ze open.

En waren wij precies op het goede moment om de tewaterlating van een boot met een reusachtige kraan te zien. Een nieuwsgierige zeehond vond het net zo interessant. Hij dook 3 m. van ons af op uit het water!
En hebben we volgende week zaterdag een afspraak met Willem (neef van Henriette) op het station van Edale, Peak District. Heel leuk!

En is het na veel wind en soms woeste buien weer eens lekker rustig, zonnig weer. Het is nu avond en de maan schijnt volop in de wolkenloze avond.

En tot slot groetjes aan iedereen die ons lief is en tot gauw,

Robbert en Henriette