Nog meer Orkney

Hoi allemaal,

Nog steeds vanuit een zonnig en droog Orkney, het houdt maar niet op. We komen net terug van het eiland Rousay. Een half uurtje varen van mainland Orkney. Er tegenover ligt Wyre. Daar wonen 20 mensen waarvan nog 2 originele locals. Daarnaast ligt Egilsay, nog zo'n mini-eiland met alleen maar nieuwkomers. Op Rousay wonen misschien wel 200 mensen. Wat vissers, farmers, een winkeltje (Marion’s shop), een hotel, een school. Er zijn 14 kinderen op de primary school met 2 leraren en een assistent. Die komen elke dag over vanaf de overkant. Naast ons in de Pier bar and restaurant zit een ouder echtpaar. De man is geboren op het eiland. In zijn jeugd waren er nog 3 scholen en op zijn school alleen al zaten 35 kinderen en in zijn moeders tijd waren het er zelfs 90! Toch fijn dat er import komt, anders was het hier leeg geweest. Een boerderij gaf vroeger werk aan 12 families. Nu kunnen ze hetzelfde werk met 2 man en machines doen. Er is heel wat veranderd. De vrouw die achter de bar in het hotel staat, komen we later ook tegen in de Pier bar. Haar man was slager, zij bakker. Ze hebben hun huis en hun zaak in Engeland verkocht en zijn zonder werk naar Rousay gekomen. Met vier kinderen. 2 zitten op de primary school waardoor het aantal schoolkinderen van 12 naar 14 is gegaan. Nu doen ze al het werk wat er is. We eten haar heerlijke fruitscones met cream and jam. Veel mensen hier hebben verschillende parttime banen. Ze beheren b.v. de plaatselijke camping, rijden de schoolbus en geven rijlessen. Of ze zijn warden in de hostel en suppoost in het plaatselijke museumpje. We hebben tijd genoeg want de ferry is kapot. Misschien gaat hij vanmiddag om 17.30 uur. Ze krijgen hem gelukkig gerepareerd en we zijn precies op tijd voor het folkconcertje in Kirkwall. De Wrigly zusters zijn de topact. Daarvoor speelt een vrouw van 80 op de accordeon. Ze loopt ongelukkig, wordt in haar accordeon en stoel gehesen maar speelt nog als de beste. Haar maatje speelt piano en zingt en kondigt aan. Zoals zo vaak moeten we lachen om de presentatie. Deze keer kunnen we verstaan wat ze zeggen.

Wij hebben het hele eiland rond gefietst. 20 kilometer met 1 zeer fikse helling. Een klein beetje lopen hier en daar. De uitzichten zijn geweldig. We kijken over baaien, stranden en naar weer volgende eilanden. De volgende dag lopen we de historical mile. Resten van viking huizen, neolithische graven, een oude vervallen kerk, een oude uitkijktoren uit de eerste eeuw na christus. Het kan niet op. Op het strand liggen kanjers van ruggewervels van een walvisachtige. Noordse sterns dansen wat zenuwachtig boven ons hoofd. Jodelende wulpen zijn overal en grote jagers vliegen patrouillerend rond. Nergens bang voor. Later zullen wij nog dicht bij hun nest komen en worden we nog net niet aangevallen. Ze vliegen rond onze hoofden om ons te waarschuwen. Het schijnt dat ze recht op je hoofd afgaan als ze vinden dat je te dicht bij komt. We lopen naar waar we denken dat ze het graag hebben en ze gaan in de buurt op een steen zitten.

Er staat 1 landhuis op het eiland. Uiteraard was hier ooit ook een laird met veel bezittingen die kon doen wat hij wilde. Kleine crofters werden eind 19e eeuw van het land gegooid onder het mom van modernisering. Ze vertrokken onder erbarmelijke omstandigheden naar Amerika of gingen naar een ander marginaal stukje op de oostkant van het eiland. Nu is het huis sinds vrij kort weer in handen van iemand die het historische gebouw wil behouden. Er zit weer een dak op, in de ramen zit glas en de tuinen worden verzorgd. Maar de tuinen zijn zo groot dat de 2 tuinmannen het niet redden. Wel fantastisch op deze kale eilanden, een tuin met een bosje. Genoeg om zangvogels aan te trekken die we verder nergens hebben gehoord op Orkney. Het kost 2 pond om binnen te mogen. Zoals overal staat alles open. Het geld mag je in de honestybox doen.

We zijn ook nog bij de commemoration van the battle of Jutland geweest. Precies 100 jaar geleden was er een zeeslag tussen Engeland en Duitsland ter hoogte van Denemarken. In een dag tijd vielen er 8000 doden en claimden beide landen de overwinning. We zagen de indrukwekkende dienst en gingen naar het concert met de naval bands uit Portsmouth en Kiel, een Engels-Duitse co-productie. Fantastisch hoog niveau en een prachtig gebaar naar de gemeenschap om hun een gratis concert te schenken. 3 uur lang vermaak. De Britten verbazen zich over het Engels van de Duitsers, zelf kunnen ze niks maar dat weten ze zelf niet. Ze vinden het normaal dat iedereen hen zomaar verstaat, al praten ze met de vreemdste accenten en mompelen ze maar wat weg. De twee bands spelen op het laatst samen de twee volksliederen. Er is veel veranderd in 100 jaar, hopelijk houden we dat nog even vol. Over 2 weken gaan ze stemmen over de EU. Interessante samenloop nu ze zo samen spelen.

Als laatste item op Orkney zijn we gisteren naar Skara Brae geweest. Een rond 1850 blootgelegd neolitisch dorpje. Het is verbazingwekkend wat er na 5000 jaar nog herkenbaar over is. Je zou zo nog kunnen wonen in deze ruimtes met een vuurplaats in het midden, 2 stenen bedboxen aan de zijkanten en een soortement kast tegenover de ingang. Het ziet er eigenlijk uit als een caravan maar dan voor permanente bewoning. Het is een van de topattracties van Orkney, zeker op dagen dat er cruiseschepen aanmeren in Stromness. Gelukkig zijn die bezoekers .maar heel even hier en tegen sluitingstijd zijn we nog met enkele mensen bij de opgraving.

En van Cindy die we in de hostel van Rousay ontmoeten krijgen we agaten die ze op het strand in California heeft gevonden.

En wonen op alle eilanden van Orkney samen 20000 mensen, een half Veldhoven.

En waar blijven de dolfijnen en walvissen? Zeehonden zien we in flinke aantallen.

En aan de 2 Indiase jongens in de hostel vertelt Robbert dat puffins op kliffen zitten, niet groot zijn en zonder verrekijker moeilijk te vinden. De volgende dag komen ze met een foto van een paar papegaaiduikers thuis. Fantastisch, knap gedaan!

En zien we 2 baltsende roodkeelduikers in een heel klein veenmeertje. Geweldig!

En kijken we vanaf het hoogste punt van Rousay, 250 meter, over de hele wereld.

En hebben we het zeilen toch maar niet gedaan. Te koud. Wel gezwommen, lekker binnen.

En door het zeewater heerst er een constante temperatuur. Steeds overdag 12 of 13 graden. In de nacht 7 of 8. Als de wind weg is, is het lekker, als het flink waait uit het noorden zijn 2 truien, een legging en een jas en windjack precies genoeg.

En straks gaan we naar het vasteland en sluiten we twee en een halve week Orkney af.

Groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette