Arrivederci italia

Hallo allemaal,

Wij zijn net Italie uit. Daarom tijd om even terug te blikken op een paar Italie-momentjes.

Er was vlakbij onze camping in Sovicile een soort monumentendag. Allerlei kerkjes en landhuizen waren open. Er reed een gratis klein busje. Met wat italiaans, engels en handen- en voetenwerk maakten we een programma. Een mevrouw belde speciaal om te vragen of de lunch in de olijfboomgaard ook wat vegetarisch voor ons had. En jawel, zuppa di pane met brood en salade en een glaasje wijn. We kwamen bij een heel oud kerkje zoals er vele zijn. De oudste elementen zijn vaak van 1100 of net daarvoor. Wat renaissance-aanpassingen en als je pech hebt wat barok. Hoe meer, hoe erger. Als er veel goud blinkt dan zijn wij er vaak snel weer weg. Geef ons maar kaal, grote pilaren en oerstenen. Na de kerk werden we afgezet bij een landhuis met een belachelijk grote tuin. Vooral de tuin was enorm. Cypressenlanen, olijven, prieeltjes. Prachtig bijgehouden. Het huis was te huur voor 35000 euro per week en er staat geen nulletje teveel. Dus wie wil… Het is in bezit van de zoon van een Engelse lord. Die lord is in de jaren zeventig in bed aangetroffen met 2 prostituees en marihuana rokend. Dat betekende het einde van zijn hogerhuis-carriere. Blijkbaar had hij nog wel wat geld achter de hand en kocht dit stulpje. Hij had van Somerset Maugham, de schrijver, geleerd, als er een schandaal is, go abroad, en wacht tot het overwaait. Dat deed hij dus maar. Trouwens, het was ooit gebouwd in de 17e eeuw door een kardinaal. Hij bouwde een enorme trap de heuvel op en zette er een kerk boven. Van heel ver af zie je het bakstenen gebouw in het bos staan.
Na de monumenten worden we afgezet bij de olijvenboomgaard. Een jongen die heel goed Engels spreekt is ook bij ons en in de schaduw van de olijven praten we wat over Italie en Nederland. We missen het busje net en lopen de 3 kilometer naar de camping maar.
Een mooie happening en de dag is nog niet om. Het middagprogramma is een concert in een oud kloostercomplex in de buurt. Op weg er naar toe bezoeken we nog even de Etruskische graven; geen Etrusken meer maar wel een groene slang die zijn toevlucht zoekt in een van de grafkamers. Het klooster in Torri ziet eruit als een oud fort met een magnifieke binnenplaats waar het concert zal plaatsvinden. Of toch niet. Het concert wordt verplaatst naar de Romaanse kerk. Hoge hal in 2 kleuren marmer, houten dak, kleine raampjes. Een van de uitvoerende musici is David Bellugi (fluitist). Hij zit met zuurstofflessen in een rolstoel; waarschijnlijk is het buiten te warm voor hem. De andere musicus is een accordeonist met wie hij vaak samenspeelt. Ze zijn erg goed samen. Rondom ons reageren mensen heel emotioneel op het optreden. Na het concert vertelt een mevrouw ons dat David erg ziek is en van zijn vrouw eigenlijk niet mocht spelen. Waarschijnlijk is dit zijn laatste optreden. Hij brengt ook nog een wijziging in het programma aan omdat een nummer te veel vraagt van zijn conditie. Het is heel mooi en heel emotioneel, ook voor ons. Na het concert komt iedereen afscheid van hem nemen en uiteindelijk rijdt hij weg met zijn zuurstofflessen en al zijn fluiten. En wij waren er weer bij.

Siena. Mooiste middeleeuwse stad ter wereld. De structuur is zo dat auto’s amper voorkomen binnen de stadsmuren. Gebouwd op 3 heuvels. Bij de dom en op het grote plein, de piazza del campo, is het druk. Maar altijd alleen maar mensen, geen auto's. En als je gaat rondzwerven door de prachtige straatjes met steeds huizen die boven je uittorenen, allemaal aan elkaar gebouwd, kom je niemand meer tegen. Je waant je heel makkelijk terug in 1300. Dit was de tijd dat Siena 1 van de belangrijkste steden van Italie dus van Europa was. Ze streden met Firenze om de hegemonie. In het begin wonnen ze dat vaak maar na de pest van 1348 stierf twee derde van de bevolking en nam de belangrijkheid van Siena flink af. Eeuwen lang sudderde de stad wat door en groeide nooit uit zijn jasje van de 13e eeuw. Rond 1850 kwam het sjieke toerisme op en was waarschijnlijk ook 1 van de redenen dat het zo mooi in stand is gebleven. Ook de middeleeuwse structuur van wijken bestaat nog steeds. Er zijn 17 contrade met elk hun eigen vlag, een soort bestuur, een eigen pleintje met waterpunt. Dat soort dingen. En ze leven allemaal toe naar hun eigen carnaval, de palio. Het is een krankzinnige paardenrace over het schelpvormige plein. In het midden en aan de buitenkant staat het zwart van de mensen. Daartussendoor moeten ze 3 rondjes rennen. Wie eerst is wint een speciaal banier met Maria erop. In juli en in augustus is er zo’n wedstrijd. Steeds mogen er 10 van de 17 contrade meedoen. Het paard wordt toegewezen door loting, de ruiter koop je. Alles is toegestaan, omkoping van de ruiter, duwen tijdens de wedstrijd. En als je eigen contrada wint dan ga je trommelend en vaandel zwaaiend tot diep in de nacht door de straten van Siena waar geluiden zo mooi echoen door de hele stad. Nou, dat hebben we dus niet gezien maar toch ontkom je er niet aan. Het hele jaar leeft iedereen naar de palio toe. Nu was er net geloot over wie er mee mocht doen dit jaar. En dat is dan de hele dag op televisie. Wereldnieuws. Sommigen kunnen dan feestvieren, anderen treuren. Het gesprek van de dag.

Nog wat bijzonderheden over de Italianen. Bij een optreden (waarvan wij er verschillende meegemaakt hebben) staat er altijd een hele rij officials die allemaal hun praatje doen en iedereen in en buiten Italie moeten bedanken. Niemand luistert maar iedereen klapt op het goede moment. Als je pech hebt, zijn er toch gauw 5 mensen om te zaak in te leiden en evenveel om alles af te sluiten. Net na het emotionele concert met David Bellugi die helemaal afgepeigerd was en met moeite heel even was gaan staan voor de staande ovatie, doken er weer enkele mensen op de microfoon. Totaal ongepast.

Een ander opvallend iets staat vermeld op producten die we in de winkel kopen. Ook de Italianen proberen gezond te leven d.w.z minder vet en minder suiker. Maar altijd zal er dan met een * verwezen worden naar de volgende tekst: rispetto alla precedente ricetta. Dus het product is anders klaargemaakt maar het smaakt nog hetzelfde als hoe nonna het maakte. Want hoe het hoort, moet het. Bestel je je cappucino na 10.30 uur dan krijg je hem wel maar zie je ze denken,”buiten Italie wonen alleen maar barbaren”. En op bijna alle producten staat: sensa olio di palma. Dat is hier echt helemaal fout.

En kon je vroeger nooit iets vegetarisch krijgen, nu liggen er hele rijen met lekkere vegetarische dingetjes. Of zelfs vegan. Dat nieuwigheidje kan dan blijkbaar weer wel.

En hebben we gisteren een heel mooie wandeling gemaakt boven en door de Viamala-Schlucht. Een heel diepe, door de Rhein (die hier heel dichtbij ontspringt) uitgeschuurde kloof met wanden van wel 300 m. hoogte. Op zijn smalst is de kloof enkele meters breed. Door deze kloof liep al eeuwenlang een pad, de via mala. Dat betekent slechte weg. Als je niet uitkeek, kukelde je erin.
Het was voor het eerst regenachtig weer. Het voordeel van een natte dag is dat de alpensalamanders uit hun holletjes komen. We zagen er 19! Ze blijven gewoon zitten als je er aankomt en nemen een dreighouding aan. 2 exemplaren waren een robbertje aan het worstelen. Ze namen elkaar in de houtgreep en rolden over het pad. Helemaal geen erg in hun publiek.

En voor het geval je het niet wist, Zwitserland is heel duur. Bij elk dingetje afrekenen moeten we, zeikerdjes als we zijn, even slikken. Een krant, 6 euro, een heel gewoon pakje koekjes, 5 euro. Pfoe. Als jullie ons zodadelijk heel mager vinden, weten jullie hoe dat komt.

Groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette