Sarajevo bereikt

Hallo allemaal,

Wij zitten inmiddels al even in Montenegro. Echt Balkan. Maar ze trappelen om bij de Europese Unie te gaan behoren. Een postzegel beeldt een zandloper af waarbij Montenegro bovenin naar beneden ligt te zakken en onder in de zandloper de EU met zijn sterretjes ligt. Het sterretje Montenegro valt door het gaatje naar beneden. We ontmoetten een leraar in het binnenland en die vertelde dat Montenegro en bv. Slovenie een wereld van verschil was. Het ene was Middeneuropees en beinvloed door de Habsburgers, Montenegro was Balkan-achtig en we geloven dat hij daarmee niet iets positief bedoelde. Hijzelf woonde ooit in Split en moest in 1991 vluchten omdat Kroatische vrienden zeiden dat hij in gevaar was. Nu was hij hier getrouwd en had 2 kinderen maar als brave burger had je het hier moeilijk. De electriciteitsrekening was altijd te hoog en zat vol ongerechtigheden. En bij wie moest je klagen. Ze hadden een monopolie en deden niets met klachten. Nog een bijzonderheid: in Montenegro hebben ze de euro als betaalmiddel. Hiervoor was hun munt gelinkt aan de Duitse Mark. Na de onafhankelijk hebben ze gekozen voor de euro die ze via de Duitse bank inkopen.

Ondanks de 2 dagen wolkbreuk met wind in Dubrovnik hebben we alleen maar buitenzit-weer gehad. En we reden naar het binnenland, niks aan de hand. In Biogradska Gora, een nationaal park wat bekend staat om zijn ongerepte bossen met iepen, essen en esdoorns van 300 en meer jaar oud maakten we een tochtje rond het meer aan het eind van de middag. Prachtig, morgen een wat grotere tocht. Maar de weergoden beslisten anders. Vroeg in de ochtend begon het flink te regenen en was het buiten compleet mistig (en koud natuurlijk). Even wachten, maar de voorspelling was niet veel soeps. Robbert in zijn gele fladdercape ging een heroische strijd aan met Thomas zijn binnentent die zich kranig weerde door geen krimp te geven en bolrond te blijven. Met behulp van Thomas lukte het om hem klein en in de tentzak te krijgen. Inclusief drijfnatte tent op naar Durmitor NP. Daar aangekomen was het nog maar 5,5 graad. Zabljak ligt op 1450 meter hoogte en is de hoogste permanente nederzetting in de Balkan. Dat gecombineerd met de drijfnatte tent, zorgde ervoor dat we gelijk doorgingen naar een appartement met verwarming voor 24 euro met zijn drieen. Heerlijk, vanaf hier trekken de bossen en bergen van Durmitor extra hard, zeker als het de volgende ochtend strakblauw is. Enkele perfecte herfstdagen dienen zich aan. En we wandelen prachtig door de woeste, grijze bergen en zien nog 14 gemzen en waarschijnlijk wolvenpoep of het moet een hele grote vos geweest zijn.

En in Montenegro heb je overdag het licht van de auto aan, wij dus ook. En de tunnels zijn vaak onverlicht en vangen als een soort zwart gat al het licht weg. En toen reden wij dus die tunnel in en zei Henriette, we zien helemaal niks! Geen probleem, dacht Robbert, die tunnels werken nou eenmaal als zwarte gaten. Wha, heb je je licht wel aan? Let op de auto voor je, die gaat een bocht in!! Op de rem, nee, geen licht aan, dan worden die tunnels wel echt donker. Net voor de muur stil, pfooeei. En hebben we inmiddels nog ettelijke tientallen/honderden zwarte-gaten-tunnels meer achter de rug. Wat een kunstwerken. Ze lijken met een enorme pikhouweel uit de bergen gehouwen. Op 1 van de foto's is er ver onder een brug te zien. Net links van de brug zullen wij even later uit een tunneltje verschijnen.

En zijn we al twee keer wezen snorkelen. De eerste keer vanaf een strandje met een enkel visje, de tweede keer met minstens 10 soorten visjes. Grondkruip-visjes, mini-visjes langs de waterlijn en Henriette zwom tussen een school blauwe visjes. Thomas als duiker was helemaal in zijn element en peuterde kleine garnaaltjes en heremietkreeftjes onder stenen vandaan. (Voor de duikclub: hij heeft alles weer netjes teruggezet.) Het busje stond op een wat vaag plekje dus daar lieten we onze Louis-truc op los. Kabeltje loshalen (we zeggen natuurlijk niet welk kabeltje) en de bus is onstartbaar.

En is Montenegro minder aangeharkt dan Kroatie, wordt de koffie steeds goedkoper (maar minder latte macchiato-achtig), en houdt men zich hier beter aan de maximum-snelheid. Misschien omdat er na elk dorp een politiemannetje staat?

En was de baai van Kotor prachtig. Geen Dubrovnik qua stadsmuren en indrukwekkendheid maar ook niet die enorme mensenmassa's die van de cruiseboten zo de stad in gaan. Toch drukker dan gedacht maar vooral met heel veel Oosteuropeanen in alle soorten en maten net als elders in Montenegro. Westeuropeanen komen hier bijna niet meer.

En is de Vranac wijn uit de streek rond het meer van Skadar echt topklasse voor niet teveel geld. Wie een bestelling wil doen?

En heeft Henriette met haar Robe di Kappa-schoenen van de Lidl een paar prachtige exemplaren aangeschaft. Heet en zweterig wanneer het warm is en doorweekt wanneer de schoenen alleen nog maar water ruiken.

En is het wel grappig dat wij, EU-burgers, voor Albanie geen enkel visum nodig hebben terwijl Montenegrijnen dat van tevoren bij een ambassade moeten aanvragen. Waarschijnlijk solliciteert Albanie ook al naar een plekje binnen de Europese familie.

En genieten Robbert en Henriette van alle grapjes, cabaretteksten, raadseltjes en verhaaltjes die uit Thomas brein opborrelen. He, Henk! .. maar ik heet mevrouw van Doorn etc.

En wie een bestelling wil doen heeft eigenlijk pech want we zijn net aangekomen in Sarajevo, kruispunt van culturen.

En zal Lia blij zijn om te weten dat we zelfs hier onze DE-koffiebonnetjes bewaren.

En groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette (en nu ook van Thomas)