In Dubrovnik, the eagle has landed.

Hallo allemaal,

Even opfrissen. In Duitsland stonden we de vorige keer stil met ons busje. Maar wat was er aan de hand? 4 monteurs, 4 theorien.Daar werden we niet vrolijk van. Via Paul en Henriette kwamen we bij Louis terecht. Een echte knutselmonteur en VW-specialist. Rotor en verdeelkap in Wageningen vervangen, prima, maar dat kon het niet alleen zijn. Biobrandstof tanken was misschien een bijkomend probleem maar niet de oorzaak. Relais mmm. Bobine zag er nog goed genoeg uit en hij wilde niets doen wat niet nodig was. Het probleem was dat wanneer hij de motor startte en liet lopen er niets mis ging. Uiteindelijk heeft hij een sensor vervangen. Dat was het enige wat het kon zijn maar hij hoopte dat dat ook zo was. Louis bezat de goede monteursuitstraling die we verder alleen ooit bij Harrie (die nu met pensioen is) en bij Cees (die nog niet met pensioen mag van ons) hebben aangetroffen en daar moet je op af gaan als je geen verstand van auto's hebt. Waarom anderen daar niet aan dachten, daar zei hij niets op maar hij dacht er het zijne van.

Dus vorige week dinsdag op weg naar Dubrovnik om Thomas op de 13e september te treffen op het vliegveld. Duimen draaiend reden we. Duitsland door, mooi zo, de Timmelsjoch-pas over, geweldig. Stukje Italie, en de hele kustweg van Kroatie. En dan Dubrovnik. Gehaald. En dan moeten we er ook nog bij vertellen dat Louis de eerste dag in Duitsland ons opbelde om bezorgd te vragen hoe het ging en we nog 2 keer op en neer hebben ge'sms't. Topmonteur.

Onderweg kleine detour via het Otz-tal. Aangeharkte Alpen. Eco, design, latte macchiato, snelle zonnebrillen en gewoon 50 rijden waar je 50 mag en stoppen voor overstekende voetgangers. Prachtig. Daar waar de wereld af is. Waar andere landen zich aan zouden moeten spiegelen maar als ze dat deden, we wel met een wat saaie wereld zouden zitten. Via de kabelbaan omhoog tot 2609 meter. En dan een cappucino en uitzicht op vele gletsjers. Een hele mooie wandeling via een graat, gletsjerstroompjes en een heel oud Pinus cembra-bos met bomen van ettelijke honderden jaren oud. En notenkrakers die van de ene den naar de andere vlogen op zoek naar lekkere zaadjes.

En dan de volgende dag via weer een waanzinnige pas met zigzagjes en enorme afgronden naar een wat grotere weg. Noord-oost-Italie door en Kroatie in. De befaamde kustweg. Ja, hij is mooi maar je moet er toch niet aan denken daar te wonen, opgesloten tussen de weg en de zee. En die brandende zon op je hoofd, al geloven we dat wij de enigen zijn die er zo over denken. Want dit is ultiem toeristengebied, overal zwemmende en flanerende, schaars geklede mensen. Met die handige weg binen handbereik en verder vooral veel kale, hete rotsen. Wij rennen weer van boom tot boom want bomen geven de lekkerste schaduw en zijn onze vrienden, ook daar waar geen zon schijnt. En waar zijn die historische plaatsjes? Wij zien vooral veel, heel lelijke appartementencomplexen. Waarschijnlijk allemaal ontstaan na het einde van de Joegoslavie-oorlog en het binnenstromen van investeerders. Wel moeten we toegeven dat we ons naar het zuiden spoeden op weg naar Thomas en ons geen afslagen naar hele mooie stadjes permitteren.

En nu zitten we dan in Dubrovnik. Enorm druk maar o zo oud. Fantastische stad. En net als bij de pyramides in Egypte, al die mensen kunnen die indrukwekkende historie niet wegnemen. Vanmiddag hebben we Thomas opgehaald van het vliegveld en we zullen vanaf nu 3 weken samen reizen. De missie is volbracht, de reis is goed verlopen. In het programma zit natuurlijk Dubrovnik, de baai van Kotor met zijn oprijzende bergwanden naar 1700 meter, het Skohder-meer met dwergaalscholvers, het bosreservaat van Biogradska Gora, Durmitor nationaal park, Sarajevo, Mostar misschien, het bedevaartsoord Medjugorje in Bosnie-Hercegovina (een soort Lourdes) en weer terug naar Dubrovnik. Hierover later meer.

En verder zie je ook hier als je het land binnenkomt een groot bord waarop staat hoe hard je op de verschillende wegen mag. Precies zoals bij ons en alle andere EU-landen. Is dat vast om volgens de Europese Unie-regels te werken of is er een mannetje die elk land helpt om van die mooie borden te maken?

En onze nieuwe telefoon met dual bandbreedte (ja,ja) doet het ook gewoon. Met zaklamp en tot nu toe verbinding op elke plaats.

Op zondag gingen wij ook naar het stadsstrand op Krk. Vol met badder-en-zon-mensen. Wat kunnen mensen bruin worden. Wij hebben zowaar gezwommen en zaten daarna nog wat minuutjes in de zon. Lekker. En daarna nog een keer 's ochtends met kleine visjes die in het heldere water van onze tenen snoepten.

En voor Marijntje zijn we op zoek naar dierenansichtkaarten. Moeilijk. Misschien meer in het binnenland in het land van de bruine beer en de wolf. Hier kwamen we niet verder dan een getekende dolfijn en een dalmatier-hond op het strand (in Dalmatie, vandaar). Het begint echt een epische zoektocht te worden. De hele dag zeggen we, " zie jij diertjes?". Maar we zien vooral prachtige dames op stranden aan een blauwe zee en veel stadsmuren van Dubrovnik en van die heeeele stomme kaarten met veel bier en/of sexuele toespelingen. Wie dat stuurt is echt een sukkel. Alleen wanneer je puber bent heb je een excuus.

En is van de beschieting van Dubrovnik tijdens de oorlog in 1991-1992 niets meer te zien. Het schijnt dat 86% van de gebouwen beschadigd was. In recordtijkd is met extensieve hulp van Unesco de hele oude stad volledig gerestaureerd.

En is het langs de kust net Nederland. Keurige, nieuwe bussen met chipknip, atm-machines, visacard geaccepteerd, streepjescode op supermarktproducten, wifi, mobiel bellen overal. Het enige primitieve/authentieke tot nu toe is dat ze paspoorten innemen bij campings, 4 nonnen die we zagen tussen de schaars geklede toeristen op de hoofdstraat van Dubrovnik en 1 in het zwart geklede oude vrouw uit een tijd dat je als weduwe nog zo gekleed ging. Waarschijnlijk zal het binnenland wel flink anders zijn maar dat moeten we nog maar eens zien.

En gooien ze in de ijssalon hier met ijsbolletjes. In een hoorntje achter hun rug gehouden of bij een klant met een leeg hoorntje. Een goede circusact. Mooi, zoals iedereen erop reageert. Sommigen hebben plezier, anderen worden er een beetje zenuwachtig want denken alleen aan vies worden.

En hebben we net een enorme regen-en onweersbui gehad. We weten nu om ons heen kijkend dat je daarna je auto en caravan hoort te poetsen. Gelukkig wisten we dat net nog niet.

Groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette (en nu ook van Thomas)