Flitsbezoek Zimbabwe

Hallo allemaal,

Dit berichtje komt vanaf het terras van Safari Restcamp en Lodges in Victoria Falls. Voor ons horen we een constant laag geluid, het vallende water van de Victoria Falls. Ooit was David Livingstone de eerste blanke die deze waterval waarnam.

Vanuit Pretoria hebben we de dagbus genomen naar Bulawayo in Zimbabwe. Daarna een nachttrein naar Victoria Falls. Nou de dagbus werd toch een nachtbus. Hij vertrok met maar een half uur vertraging om 9.15 en zou er ongeveer 12 uur over doen. Na ongeveer 3 uur stopte de chauffeur voor een korte stop die uiteindelijk niet zo kort zou zijn. Er was iets mis met de airco (we vonden het ook al erg warm in de bus) en er zou een monteur komen. Die heeft er 2 uur naar gekeken en misschien ook wel goede dingen gedaan maar er was meer kapot dan de airco. Er zou een nieuwe bus komen uit Johannesburg , 4 uur rijden naar de plek waar wij gestrand zijn. Het leuke van wachten is dat vaak het eerste uur het ergste is. Je kijkt dan nog regelmatig op je klok. Waar blijft de trein/bus/truck/ fiets nou? Na een uur zet de acceptatie in en ga je in de uitstand. Na 6 uur wachten denk je, wat vliegt de tijd toch, zit ik hier al 6 uur? Genoeg tijd was er in ieder geval om interessante gesprekjes aan te knopen met onze medereizigers waaronder 2 leerkrachten en een rechter. Het accent is nog even wennen. We zien de nachtbus voorbijrijden. Die is dus nog eerder dan wij in Bulawayo. En opeens, de nieuwe bus. Veel gaan we niet meer zien van Zimbabwe want over een uur zal het donker zijn. Gelukkig dat het passeren van de grens nog wel een authentieke ervaring is. Het is er erg druk. Er staan 10-tallen bussen en het krioelt er van de mensen. Eerst moeten we een visum halen. Bij loket 1 moeten we een formulier invullen. 1 van de vragen is: hoeveel geld in buitenlandse valuta heb je bij je. Wat zou de bedoeling zijn? Mag je niet teveel bij je hebben of juist niet te weinig? Wij vullen het maar even niet in. Uiteraard krijgen we het weer terug. You forgot question 9. Nou, dan toch maar geteld. Wij verwachten dan dat het ook gecontroleerd wordt maar er gebeurt helemaal niets mee. Bij loket 2 kijkt iemand met meer gezag ernaar, alle vragen ingevuld, prima, inhoud onbelangrijk. Terug naar loket 1 om te betalen. Alles wordt minitieus overgeschreven in dikke boeken met 2 doorslagen met carbonpapier. Er is wel een computer maar die staat op patience. Terug naar loket 2 voor het visum en de stempels. Voor wie schrijven ze dit allemaal op? Hoe bewaren ze die bult papier? Wie gaat dit nog inzien? En hoe weten ze wanneer we Zimbabwe uitreizen dat dit die mensen zijn met 200 dollar en 500 rand. Zouden ze alle douanekantoortjes opbellen met info over mevrouw de Goei en meneer van Hidle (want ze schrijven een lettertje fout). Wij denken niets van dit alles en rekenen op nutteloos maar weten het niet zeker. Het is moeilijk de westerse logica-hersenen achter je te laten en over te schakelen op de Afrika-modus. Het is inmiddels 11 uur 's avonds maar het is nog snikheet. Het zweet druppelt op onze nieuwe visa. Bij de bus staat alle bagage in een lange rij. Iedereen moet bij zijn eigen spullen gaan staan en koffers en tassen openmaken. Een official komt de bagage controleren. Tenminste van de eerste 2 in de rij. Tegen de tijd dat ze bij ons komt, heeft ze het wel gezien. Gelukkig voor de mensen naast ons, die hadden onder de opengeslagen kofferdeksel een tas met nieuwe schoenen staan. Nu hoeven ze gelukkig geen invoerrechten te betalen. Ze lachen naar ons. Op voor de laatste controle. Voor we de bus in mogen, worden onze paspoorten nog gecontroleerd. Het is te donker voor de official om nog iets te kunen zien, dus we zwaaien er maar een beetje mee. Je kunt het geen efficiente grenscontrole noemen. Onze kleine tasjes lagen gewoon in de bus en de chauffeur vervoerde allerlei electrische apparaten die hij op verschillende plekken in de overhead-compartments had gestopt.

En de trein kwam aan in Bulawayo. Wat een vriendelijke mensen overal in Zimbabwe. We hadden het al wel gelezen maar ervaarden het nu ook. We hebben op 1 dag meer praatjes gemaakt dan in 4 weken Zuid Afrika (bijna dan). Een taxichauffeur vertelde over the obstacle (R.M.) en de politieke verwikkelingen. En een mevrouw vertelde tijdens onze 6 uur vertraging over de tijd rond 2008 met de hyperinflatie. Als ze dan 's ochtends geld kregen (enkele biljoenen Zimbabwaanse dollars) dan waren ze 's middags al niets meer waard. Ze kreeg er bijna weer de slappe lach van toen ze met een andere vrouw hierover herinneringen ophaalde. Was dat brood nou 2 of 3 billion dollar? Ha, dat waren nog eens tijden. En een man die autoparts verkocht vertelde dat het nu na de dure decembermaand een slappe tijd was. Geen klanten. Maar wel zegt iedereen dat het de laatste 2 jaar weer veel beter gaat. En Zimbabweans are hard workers. Iedereen doet hier trouwens in autoparts of repareert cellphones. Wonderbaarlijk, want bij ons kan niemand dat. En de winkels mogen dan voller liggen, het verschil met Zuid Afrika is enorm. Zuid Afrika is hip en flitsend (buiten de townships, veel platteland en de voormalige thuislanden dan), hier stralen de pindakaaspotjes nog de communistische heilstaatidealen uit, slecht gemengd, papier vol olie en lelijk design. Van sommige producten hebben ze heel veel (rijst, zout) en men zegt, 3 jaar geleden stond er niets. Tegenover die potjes staan de Zimbabweanen zelf die er vaak opvallend goedgekleed uitzien. Waar doen ze het van want het gaat beter maar zoveel beter?

En over die Zimbabwean dollars dan. Die bestaan dus niet meer. De meest officiele munteenheid is de Amerikaanse dollar, de Zuid-afrikaanse rand of de Botswanese pula doen ook mee. Meestal betaalt iedereen in dollars maar aangezien er geen dollarcentmuntjes zijn krijg je wisselgeld kleiner dan een dollar in rand terug. Geniaal. Het zijn razendsnelle rekenaars. Bij de meeste grotere winkels staat de wisselkoers van de dag tussen dollar en rand op grote borden. Zo'n origineel systeem hebben we nog nooit gezien.

De nachtelijke treinreis van Bulawayo naar Victoria Falls is ook iets bijzonders. De trein dateert nog uit de Engelse tijd (1952) en was toen ongetwijfeld een mooie trein. Nu is het verbazingwekkend dat hij nog rijdt. Alles ziet er onderkomen uit. We hebben nog een mooi koperen kraantje met een sierlijk koperen hendeltje in onze coupe maar het bijbehorende wasbakje ontbreekt. Licht is er ook niet. We vragen aan de conducteur die met een zaklampje schijnend kaartjes controleert of het licht nog tijdens de reis zal aangaan. I doubt it very much, zegt hij en wij weten genoeg. Het wordt een donker ritje, goed dat we onze koplampjes bij ons hebben. Het lijkt wel alsof er niks vervangen en onderhouden wordt buiten het vegen van de trein. Maar geen gepiep, we hebben toch maar de first class sleeper en het hokje is alleen voor ons. De prijs is 12 dollar voor 500 kilometer inclusief (min of meer gewassen) bedlinnen. We doen het raam met wat moeite open en zien de sterren en een beginnend maantje. 's Ochtends zien we langs de lijn electriciteitspalen met losse draden. Electriciteitskastjes zijn verroest en hangen open. De plaatsen waar de trein stopt stellen niets voor. Soms stapt er iemand uit, soms wordt er wat gehandeld met mannen van de NRZ (= Zimb. NS) die ergens in niemandsland in een oude treinwagon wonen. Het zal wel een viespeukerij zijn daarbinnen want hoe moet je je wassen.

En verder scoorde enkele uren geleden Dirk Kuyt live de winnende goal voor Liverpool tegen Manchester United. Iedereen kijkt voetbal hier en nu is het helemaal super, de Africa Cup is gaande. Botswana- Equatorial Guinea, 1-6.

En zien we op de vloer van ons onderkomen allemaal kleine zandhoopjes tussen de tegels. Mieren zijn hier overal. En laat je een bananenstukje liggen dan is het in no time bezet door hele kleine miertjes.

En schijnen door Victoria Falls ook wel eens olifanten door de straten te lopen. Nog niet gezien maar we zien wel een familie wrattenzwijn door het dorp gaan.

En hebben veel vrouwen hun haren ontkroesd. Ze hebben dan een kortachtig kapsel wat er vaak heel hip uitziet maar soms ook heel tuttig.

En zijn we naar een opvangkamp voor ontheemde dieren geweest vlakbij Bulawayo. Met openbaar vervoer. Heen met een privemevrouw die haar rit wat wilde laten sponsoren. We zaten in haar laadbak samen met nog 2 anderen. En terug met een minibusje die na 1 kilometer al kapot ging waarna we overstapten op een echte Zupco bus. Oud, rammelend maar rijdend. Leuk kamp trouwens met vooral veel leeuwen, sommigen met de fles groot gebracht. Maar wat moet je in hemelsnaam met 19 volwassen leeuwen?

En is hier geen apartheid meer. Iedereen is zwart op een enkeling na. Dus zitten in restaurantjes zwarte mensen die door zwarte mensen bediend worden. En de blanken die we zien zijn van een uitstervend soort. Kniekousen onder een korte, khaki broek en prehistorisch kapsel. Heel fraai.

En zaten aan de ontbijttafel in Bulawayo twee waarschijnlijke homo's die samen met een Nederlandse NGO werkten aan de acceptatie van homosexuelen in Zimbabwe Als homosexueel kun je hier zomaar in de gevangenis terecht komen. Tot wel 5 jaar. En dan heb je dus niets gedaan behalve zijn zoals je geschapen bent. Twee dappere mensen. We hadden nog wel meer willen weten maar ze moesten naar hun werk. Op uitnodiging waren ze in Amsterdam geweest. Ze vonden het een hele fijne plek, daar konden ze gewoon zichzelf zijn is onze interpretatie. Nuttige ontwikkelingshulp, denken wij. Was Geert Wilders ook niet erg voor homo's. Of telt dat niet als ze uit Zimbabwe komen.

En hebben we vanochtend de Victoria Falls bezocht. Wat een water. 16 uitkijkpunten. Overal mist. En je wordt nat zonder dat het regent. Mooi.

En daarna koffie en thee op het terras van het Victoria Falls hotel. Een klassieker onder de hotels van de wereld. Wat een fantastisch gebouw. Het straalt kolonialisme uit.

We lezen daar in de krant dat men zich zorgen maakt over de aanstaande verkiezingen. Het veiligheidsapparaat moet veranderd worden anders zal R.M. bij een nederlaag gewoon weer iedereen inrekenen die gewonnen heeft. Wat een open verslaggeving. Hoe lang duurt dat nog of is er echt iets aan het veranderen hier. Voor de mensen is dat wel te hopen.

En is hier het regenseizoen gaande. In de ochtend beginnen de wolken op te bouwen. In de middag wat regen, in de avond weer droog. Wel warm behalve net na de buien en wanneer het donker is.

Morgen richting Zambia (Livingstone), het bliksembezoek Zimbabwe is goed bevallen. En wat leuk dat iemand voor mijn moeder heeft gereageerd (wie zou het zijn?), blijf ons volgen.

Zo, groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette