Vanuit Casablanca (of eigenlijk al Marrakech

Beste mensen,
We scrabblen op ons kamertje in hotel Touring te Casablanca. Henriette kan het woord kepi leggen maar Robbert heeft er nog nooit van gehoord. Het zou een soort hoedje of pet moeten zijn maar aangezien dit hotel geen wifi heeft valt er niets op te zoeken. Henriette besluit het woord terug te trekken en het wordt cap. We scrabbelen veel want de twee boeken die we mee hebben voor rustige momenten gaan te snel. Zelfs in Casablanca is het ons niet gelukt een engelstalig boek te vinden buiten wat voor de hand liggende, verkorte middelbare schooluitgaves. We zijn toch door veel te vragen zo'n 5 boekhandels ingeweest. Helaas en tegelijkertijd ongelooflijk voor zo'n enorme stad. En frans is echt een brug te ver voor ons.

Na enkele dagen in de middeleeuwse stad van Fez te hebben geleefd zijn we met de trein via Meknes en Rabat naar Casablanca gereden. Keurige trein, vaak nette stations onderweg met bloemetjes in bloembakken en keurige stoelen of banken op de perrons. De mensen die met de trein reizen behoren tot de wat hogere/rijkere laag van de bevolking. En de graanvelden en de olijfboomgaarden waar we langs rijden zien er net zo netjes uit als de stationnetjes . Alles bij elkaar genomen is Marokko veel sjieker en netter dan we misschien van tevoren hadden bedacht. Uiteraard is niet alles sjiek wat er blinkt want tussen de velden zwerven sjofele herders met hun schapen en soms wat koeien. Ze mogen met hun vee grazen op alle stukken die niet voor landbouw gebruikt worden. Eigenlijk logischer dan enorme lappen grond voor melkvee vrij te houden. En de dorpen onderweg zien er nog wel heel eenvoudig uit. Qua kleding lopen de vrouwen die voor hun huizen zitten wel een eeuw op die in Casablanca achter.

Casablanca is de grootste stad van Marokko. Het schijnt als een magneet mensen vanuit alle plattelandsstreken aan te trekken. Ze hebben dan in ieder geval het idee dat ze vooruitgang in het leven kunnen boeken of anders in ieder geval hun kinderen naar een goede school kunnen sturen. Dit betekent wel dat er aan de buitenkanten dus sloppenwijken ontstaan die bidonvilles genoemd worden. In plaats van groter worden ze langzamerhand kleiner omdat ze opgeruimd worden en de bewoners in nieuwe flatgebouwen worden geplant. Ook krijgen de bewoners de laatste tijd de mogelijkheid om de plekken waar ze al langer wonen als onderpand te gebruiken om zo een betere accomodatie te kunnen bouwen met geleend geld.Dit is in ieder geval wat wij gelezen hebben over het officiele beleid. Dit klopt niet helemaal met wat we meegemaakt hebben. In de stad was een demonstratie gaande van bidonvillers die met spandoeken in hun hand riepen om meer rechten. Een meneer vertelde dat de mensen in een bepaalde bidonville uit hun huizen gezet werden en volgens hem was er geen sprake van relocatie. Tegenover de demonstranten stond een heel cordon van politie agenten en militairen. Ik maakte een paar foto's van de demonstranten en van het spandoek. Leuk voor thuis. Ik had het fototoestel amper opgeborgen of er stonden twee mensen bij ons, geheime politie, of anders in ieder geval speciale politie in burger. Volgens Henriette had die ene wel een uniform aan, Robbert kan alleen maar die andere, brede herinneren met zijn snelle motorjack aan. Ja, je geheugen werkt niet meer zo goed als je al bijna in een stinkende, met ratten bevolkte Marokkaanse gevangenis zit. Ze waren vriendelijk maar wekten wel de indruk nooit tegen gesproken te worden. Of we de foto's even wilde laten zien. OK delete this one and this one and this one. Na het wissen van de 3 foto's bedankten ze ons en gingen weer ergens strategisch staan. Hmm, wat moeten we hiervan denken, allang blij dat ze niet ons fototoestel onder de banden van hun ongetwijfeld snelle Mercedes hebben gelegd.

En ook staat Casablanca bekend als de hipste stad van Marokko. De jongens en meisjes lopen er minstens zo strak bij als onze Marokkaanse Nederlandertjes. En als ze Ugz (hoe schrijf je dat eigenlijk?) aanhebben zijn ze echt van goede families. Krankzinnige dracht in dit klimaat trouwens nu het hartje winter overdag nog altijd 18 of 19 graden Celsius is. Casablanca mag dan wel hip zijn, het heeft niet zo'n rijke historie als Fez of Marrakech. De medina stamt uit de 19e eeuw in plaats van voor het jaar 1000 en de belangrijkste monumenten zijn de vele art nouveau en art deco gebouwen uit de periode tussen 1907 en 1930. Helaas worden ze niet erg op waarde geschat en verkruimelen regelmatig of worden zo overdadig geverfd dat de reliefen amper nog te zien zijn. De grote gebouwen van ongeveer 1925 rond het plein van Mohammed V zijn wel heel indrukwekkend. Ze stammen nog uit de tijd dat de Fransen grootse plannen hadden met Marokko en ze niet alleen wilde profiteren maar Marokko ook wilde laten meegaan in de vaart der volkeren. Het verheffingsideaal. Het is weliswaar op veel beperktere schaal maar het doet wel wat denken aan de schitterende serie van gebouwen die de architect Lutyens in New Delhi heeft neergezet. De schepping van een nieuwe stad die vervolgens inspireert en levens verandert, prachtig idee.
Twee grote religieuze gebouwen zaten op onze route. Een was de Notre Dame de Sacre Coeur . Een enorm wit gebouw, ook weer uit diezelfde periode rond de jaren 20. Van binnen bleek het een lege dop te zijn, de binnenkant was geheel gestript. Vrij schokkend. De gebrandschilderde ramen waren nog goed te zien, verder was er niets dan een duffe tekeningenverzameling van heel laag niveau. Die zal toch niet van de kunstopleiding van de overkant van de straat geweest zijn? Via een tamelijk enge trap die speciaal voor dat doel gemaakt leek te zijn konden we wel helemaal omhoog klimmen in 1 van de 2 torens. Boven was het hekje rond de toren maar minimaal, we kregen er allebei wat slappe knieen van. Prachtig en krankzinnig tegelijk, het was meer een kermisattractie. Het christendom loopt in veel moslimlanden echt op zijn laatste benen. Het andere gebouw was de moskee van Hassan II, na de moskee van Mekka, de grootste moskee ter wereld. Wat een pracht en praal. In de moskee passen tienduizenden gelovigen en nadat de roep om het gebed weerklonken had druppelden er enkele honderden mannen naar binnen. Gezellig is anders in zo'n hal waar reuzen rechtop kunnen staan. Wel indrukwekkend, schitterend handwerk en de minaret van 200 meter hoog die erboven uittorent.

En verder zijn we na Casablanca verder naar beneden langs de kust gegaan. Speciaal voor vogels die er in dit seizoen niet zijn. Wel vrouwtjes die op het strand zeekomkommers van hun ingewanden ontdoen. En een mooi breed strand met goede surfgolven. En is onze mini-koffer op wieltjes de beste uitvinding sinds de fiets. We lopen fluitend van station naar hotel en terug. En is het openbaar vervoer weer super geregeld met petit taxi, grand taxi, petit bus en de gewone bus. Alles goedkoop maar als je echt weinig geld hebt, moet je veel lopen. En zijn we nog geen enkele keer ter verantwoording geroepen vanwege mijnheer Wilders. En hoorden we studenten een liedje van Manu Chao zingen. Wij raden wat het was en hadden gelijk een band. Leuk dat zelfs in zo'n heel andere cultuur dit soort dingen doordringt. En kunnen we met onze Ibrahim Affelay niet echt scoren hier. Het lijkt wel of niemand hem hier kent. Dachten we makkelijk populair te worden met onze Nederlandse Marokkaan. Misschien dat hij gewoon niet als Nederlander bekend staat of spreken we het zo slecht uit dat er gewoon geen begrijpen aan is. En het ligt er niet aan dat voetbal niet populair is want de mannen kijken elke avond tot in den treure alle wedstrijden van de wereld rechtstreeks in het cafe. En is er aan de kust zelfs een Portugees verleden te vinden. El Jedida ten zuiden van Casablanca kent een dichte Portugese kerk en een prachtige ommuurde oude stad. En zagen we bij een huis in El Jedida een aanhangwagen van Boelens staan. Grappig. En is het wel heel makkelijk dat er in ieder geval wat frans gesproken wordt. Hoe krakkemikkig ook, we kunnen in ieder geval iets vragen en begrijpen. 10 punten voor de Fransen.

Veel groetjes aan iedereen die ons lief is,
Robbert en Henriette.