Nieuwe indrukken
Door: Robbert en Henriette
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Henriette
20 Februari 2010 | Nepal, Kathmandu
Hallo iedereen,
Zomaar wat indrukken opgedaan in diverse situaties.
Allereerst op verzoek van Jos de nachtelijke busrit deluxe. Vanuit Boddhgaya gaan we met de provinciale dienstbus van Bihar, de armste staat van India, naar Patna. De bus rijdt dus dat is mooi meegenomen en we hebben een stoelreservering wat een tweede plus oplevert. De chauffeur rijdt ook niet te hard wat ook moeilijk zal gaan met dit modelletje en het is niet te heet. Net na het vallen van de avond worden we gedropt op een hoek. Vlakbij moet het busstation van Patna zijn. Klopt. 5 minuten later zien we wat bussen opdoemen. Het blijken er uiteindelijk zo'n 200 of 300 te zijn die allemaal op een kluitje staan geparkeerd. Hoe moet de verste bus ooit vertrekken? Zou er echt een systeem in zitten? Tegen iedereen laten we het woordje Raxaul vallen, de grensplaats met India. We wurmen ons tussen alle kriskras geplaatste bussen door en arriveren bij een soortement kaartloket. De bus staat ernaast. Om 21.30 uur vertrek. We hebben nog twee en een half uur en gaan wat wandelen in het stof en de herrie en eten daarna wat in het restaurant. Een donker hol waar de hygiene ver te zoeken is maar we wagen het erop. Onze stoelen blijken de zwakste van de bus te zijn, denken wij. De ene gaat steeds verder in slaapstand, de andere wil helemaal niet bewegen. Als klap op de vuurpijl start er een bollywood-film met prachtige zang en dans maar waarom houden ze hier zo van hard. De box explodeert zowat maar toch raken we ervan in een soort trance en slapen wat. De weg is 1 kuil maar nog een plus is dat de chauffeur geen ongelukken maakt. Een tweede film kan er ook nog wel bij en al redelijk gebroken komen we om 6.00 uur 's ochtends in een mistig Raxaul aan. Moe stappen we in het eerste beste paardenkaarretje op weg naar de checkpost. Een hokje aan de Indiase kant en een hokje aan de Nepalese kant. Ongelooflijk dat dit het officiele stempelpunt is tussen een mega-toeristenbestemming en een flitsend, opkomend economisch wonder. De paardenkar laten we voor wat hij is want het blijkt een oplichter die tijdens de rit zijn voorwaarden verandert. Liever lopen dan langer bij zo'n sukkel te zitten. We pinnen wat geld en gaan op weg naar de volgende bus aan de Nepalese kant. Nog 5 uur en dan bereiken we Chitwan National Park. Toeristisch maar mooi. We hebben de klok rond gereisd en zijn nog net niet gebroken.
Verder wat we zoal horen, zien en ruiken als we op het dakterras zitten van ons guesthouse in Kathmandu, dichtbij het hoofdplein Durbar Square. We zitten 7 hoog en hebben tijd zat om rond te kijken want het hulpje van het guesthouse (meisje van 12/13) heeft bijna drie kwartier nodig om een bakje fruityoghurt en een paar geroosterde sneetjes te maken terwijl wij de enige ontbijters zijn. Misschien moet ze eerst nog wel alles gaan kopen in de winkeltjes in de buurt. Wij zien vanaf onze hoogte op de meeste dakterasjes neer en zien van alles gebeuren. Idiote huisjes hier trouwens. Ze gaan als kometen de hoogte in tot soms wel acht verdiepingen met soms een grondoppervlak van een postzegel. Vlak onder ons zijn 5 vrouwen en 1 man bezig met het klaarmaken vam grote hoeveelheden voedsel. Waarschijnlijk gaat dat naar restaurants in de buurt want het zijn zulke grote pannen. Ze schillen aardappels, snijden stukjes vlees op een tussen hun voeten geklemd mes, koken onduidelijke grote stukken in een reusachtige pan, maken allerlei groentes schoon en klein en doen in een hoekje de vaat met een klein beetje water.
Aan de andere kant is een vrouw op haar dak de was aan het doen. In een grote bak wordt enorm veel was gedaan met veel zeep. Hoe krijgt ze de was weer zeepvrij gespoeld met zo weinig water? Verder speelt haar dochtertje op deze kleine ruimte met het hondje en fietst haar zoontje tussen het wasgoed door. Oma, die helemaal kromgegroeid is doet de ochtendrituelen. Ze heeft een schaal met bloemetjes en rijst en en kopje met water. Onder het prevelen van allerlei gebeden en het maken van de juiste gebaren strooit ze in alle hoeken van het terras wat offergaven. Op een terras, nog iets hoger dan het onze, zijn twee jongetjes aan het voetballen. Tot ze de bal over het hekje schoppen en het spel voorlopig 10 minuten stil ligt. De bal zal wel een krater in de straat hebben geslagen. Aan de andere kant zit een meisje in schooluniform haar huiswerk te maken. Een jongetje en een meisje springen touwtje. Het is een heel bedrijvig wereldje op al deze dakterasjes en de zwarte wouwen cirkelen rond ons hoofd en maken prachtige fluitgeluiden.
En verder doet de elektriciteit het in Nepal ongeveer 4 tot 6 uur per etmaal. Geprezen zijn de Petzels waardoor wij in ieder geval altijd licht in de duisternis hebben. Nepalezen hebben kaarsen, een gaslamp of een generator of zitten in de duisternis.
En hebben we in Chitwan, het enige NP waar de Indische neushoorns voorkomen, onze kans gemist door niet op een olifantsafari te willen. Lopend met een gids door het park hebben we wel een beer gezien en terwijl wij naar wat papegaaien keken sprong er een tijger over het pad. Het toneelstukje van de gids en hulpgids was zo overtuigend dat we het geloofden. Boven het olifantsgras zat een pauw verschrikt te gillen, er was echt iets langsgekomen!
En de qualified gids was niet echt heel geweldig. Zagen we wat dan liep hij er op af zodat de dieren zo snel mogelijk maakten dat ze wegkwamen. Wel zagen we verse sporen van luipaarden, beren, tijgers, neushoorns, wilde olifanten, bisons en verschillende hertensoorten. Wij hebben ons vermaakt en de unqualified gids die erbij was wist echt veel.
En neem je in Chitwan allemaal een stevige stok mee om olifanten en tijgers en beren van het lijf te houden.
En wij dachten dat het in Nepal toch wel schoner was dan in India maar misschien geldt dat alleen voor het platteland. In de stad en vooral langs alle waterlopen is het hier net zo goed een vuilnisbelt.
En kunnen ze hier verschrikkelijk goed rochelen en spugen. Daar kunnen de Chinezen nog een puntje aan zuigen.
En zit het gros van de jongeren in dit internetcafe op Facebook, behalve onze directe buurman die een sollicitatiebrief aan het schrijven is met heel wat Engelse fouten. Om hem daarmee nou te helpen...
En is Baktapur, een van de drie koningssteden van Nepal, net een levend openluchtmuseum. Het is er net zo bedrijvig als overal, maar dan in een decor van eeuwenoude tempels, paleizen en huizen met veel heel fraai houtsnijwerk waar de Kathmandu-vallei zo beroemd om is.
En lijken de jonge Nepalezen meer aan te sluiten bij de rest van de wereld. Hun haardracht vinden we terug bij Thaise jongeren die het weer van de Japanners hebben.
En zijn er aardig wat Chinezen hier. Het is hun nieuwjaar en ze hebben twee weken vakantie. Ze zien er flitsend uit, praatten vaak aardig Engels en zijn in hun reisgedrag al bijna niet meer te onderscheiden van Westerlingen. Alleen lijken ze net als de Koreanen nog dat kinderlijke, onderzoekende te hebben. Leuk om te zien.
Morgen gaan we, deo volente, een trekking maken in het Helambu-gebied. Waarschijnlijk 5 tot 7 dagen. De meeste bagage blijft in Kathmandu.
Veel groetjes aan iedereen die ons lief is van Robbert en Henriette.
Zomaar wat indrukken opgedaan in diverse situaties.
Allereerst op verzoek van Jos de nachtelijke busrit deluxe. Vanuit Boddhgaya gaan we met de provinciale dienstbus van Bihar, de armste staat van India, naar Patna. De bus rijdt dus dat is mooi meegenomen en we hebben een stoelreservering wat een tweede plus oplevert. De chauffeur rijdt ook niet te hard wat ook moeilijk zal gaan met dit modelletje en het is niet te heet. Net na het vallen van de avond worden we gedropt op een hoek. Vlakbij moet het busstation van Patna zijn. Klopt. 5 minuten later zien we wat bussen opdoemen. Het blijken er uiteindelijk zo'n 200 of 300 te zijn die allemaal op een kluitje staan geparkeerd. Hoe moet de verste bus ooit vertrekken? Zou er echt een systeem in zitten? Tegen iedereen laten we het woordje Raxaul vallen, de grensplaats met India. We wurmen ons tussen alle kriskras geplaatste bussen door en arriveren bij een soortement kaartloket. De bus staat ernaast. Om 21.30 uur vertrek. We hebben nog twee en een half uur en gaan wat wandelen in het stof en de herrie en eten daarna wat in het restaurant. Een donker hol waar de hygiene ver te zoeken is maar we wagen het erop. Onze stoelen blijken de zwakste van de bus te zijn, denken wij. De ene gaat steeds verder in slaapstand, de andere wil helemaal niet bewegen. Als klap op de vuurpijl start er een bollywood-film met prachtige zang en dans maar waarom houden ze hier zo van hard. De box explodeert zowat maar toch raken we ervan in een soort trance en slapen wat. De weg is 1 kuil maar nog een plus is dat de chauffeur geen ongelukken maakt. Een tweede film kan er ook nog wel bij en al redelijk gebroken komen we om 6.00 uur 's ochtends in een mistig Raxaul aan. Moe stappen we in het eerste beste paardenkaarretje op weg naar de checkpost. Een hokje aan de Indiase kant en een hokje aan de Nepalese kant. Ongelooflijk dat dit het officiele stempelpunt is tussen een mega-toeristenbestemming en een flitsend, opkomend economisch wonder. De paardenkar laten we voor wat hij is want het blijkt een oplichter die tijdens de rit zijn voorwaarden verandert. Liever lopen dan langer bij zo'n sukkel te zitten. We pinnen wat geld en gaan op weg naar de volgende bus aan de Nepalese kant. Nog 5 uur en dan bereiken we Chitwan National Park. Toeristisch maar mooi. We hebben de klok rond gereisd en zijn nog net niet gebroken.
Verder wat we zoal horen, zien en ruiken als we op het dakterras zitten van ons guesthouse in Kathmandu, dichtbij het hoofdplein Durbar Square. We zitten 7 hoog en hebben tijd zat om rond te kijken want het hulpje van het guesthouse (meisje van 12/13) heeft bijna drie kwartier nodig om een bakje fruityoghurt en een paar geroosterde sneetjes te maken terwijl wij de enige ontbijters zijn. Misschien moet ze eerst nog wel alles gaan kopen in de winkeltjes in de buurt. Wij zien vanaf onze hoogte op de meeste dakterasjes neer en zien van alles gebeuren. Idiote huisjes hier trouwens. Ze gaan als kometen de hoogte in tot soms wel acht verdiepingen met soms een grondoppervlak van een postzegel. Vlak onder ons zijn 5 vrouwen en 1 man bezig met het klaarmaken vam grote hoeveelheden voedsel. Waarschijnlijk gaat dat naar restaurants in de buurt want het zijn zulke grote pannen. Ze schillen aardappels, snijden stukjes vlees op een tussen hun voeten geklemd mes, koken onduidelijke grote stukken in een reusachtige pan, maken allerlei groentes schoon en klein en doen in een hoekje de vaat met een klein beetje water.
Aan de andere kant is een vrouw op haar dak de was aan het doen. In een grote bak wordt enorm veel was gedaan met veel zeep. Hoe krijgt ze de was weer zeepvrij gespoeld met zo weinig water? Verder speelt haar dochtertje op deze kleine ruimte met het hondje en fietst haar zoontje tussen het wasgoed door. Oma, die helemaal kromgegroeid is doet de ochtendrituelen. Ze heeft een schaal met bloemetjes en rijst en en kopje met water. Onder het prevelen van allerlei gebeden en het maken van de juiste gebaren strooit ze in alle hoeken van het terras wat offergaven. Op een terras, nog iets hoger dan het onze, zijn twee jongetjes aan het voetballen. Tot ze de bal over het hekje schoppen en het spel voorlopig 10 minuten stil ligt. De bal zal wel een krater in de straat hebben geslagen. Aan de andere kant zit een meisje in schooluniform haar huiswerk te maken. Een jongetje en een meisje springen touwtje. Het is een heel bedrijvig wereldje op al deze dakterasjes en de zwarte wouwen cirkelen rond ons hoofd en maken prachtige fluitgeluiden.
En verder doet de elektriciteit het in Nepal ongeveer 4 tot 6 uur per etmaal. Geprezen zijn de Petzels waardoor wij in ieder geval altijd licht in de duisternis hebben. Nepalezen hebben kaarsen, een gaslamp of een generator of zitten in de duisternis.
En hebben we in Chitwan, het enige NP waar de Indische neushoorns voorkomen, onze kans gemist door niet op een olifantsafari te willen. Lopend met een gids door het park hebben we wel een beer gezien en terwijl wij naar wat papegaaien keken sprong er een tijger over het pad. Het toneelstukje van de gids en hulpgids was zo overtuigend dat we het geloofden. Boven het olifantsgras zat een pauw verschrikt te gillen, er was echt iets langsgekomen!
En de qualified gids was niet echt heel geweldig. Zagen we wat dan liep hij er op af zodat de dieren zo snel mogelijk maakten dat ze wegkwamen. Wel zagen we verse sporen van luipaarden, beren, tijgers, neushoorns, wilde olifanten, bisons en verschillende hertensoorten. Wij hebben ons vermaakt en de unqualified gids die erbij was wist echt veel.
En neem je in Chitwan allemaal een stevige stok mee om olifanten en tijgers en beren van het lijf te houden.
En wij dachten dat het in Nepal toch wel schoner was dan in India maar misschien geldt dat alleen voor het platteland. In de stad en vooral langs alle waterlopen is het hier net zo goed een vuilnisbelt.
En kunnen ze hier verschrikkelijk goed rochelen en spugen. Daar kunnen de Chinezen nog een puntje aan zuigen.
En zit het gros van de jongeren in dit internetcafe op Facebook, behalve onze directe buurman die een sollicitatiebrief aan het schrijven is met heel wat Engelse fouten. Om hem daarmee nou te helpen...
En is Baktapur, een van de drie koningssteden van Nepal, net een levend openluchtmuseum. Het is er net zo bedrijvig als overal, maar dan in een decor van eeuwenoude tempels, paleizen en huizen met veel heel fraai houtsnijwerk waar de Kathmandu-vallei zo beroemd om is.
En lijken de jonge Nepalezen meer aan te sluiten bij de rest van de wereld. Hun haardracht vinden we terug bij Thaise jongeren die het weer van de Japanners hebben.
En zijn er aardig wat Chinezen hier. Het is hun nieuwjaar en ze hebben twee weken vakantie. Ze zien er flitsend uit, praatten vaak aardig Engels en zijn in hun reisgedrag al bijna niet meer te onderscheiden van Westerlingen. Alleen lijken ze net als de Koreanen nog dat kinderlijke, onderzoekende te hebben. Leuk om te zien.
Morgen gaan we, deo volente, een trekking maken in het Helambu-gebied. Waarschijnlijk 5 tot 7 dagen. De meeste bagage blijft in Kathmandu.
Veel groetjes aan iedereen die ons lief is van Robbert en Henriette.
-
20 Februari 2010 - 14:11
Gert-Jan:
Mooi verhaal weer! -
20 Februari 2010 - 16:04
CJ:
Hé wat leuk weer van jullie te horen! (Ik wil eigenlijk alleen maar snel even de eerste zijn, nu ik weet dat onze Sebas 't niet is)((En jullie krijgen de hartelijke groeten van iedereen in Veldhoven bij elkaar voor Paul's verjaardag))
Groetjes!
CJ -
20 Februari 2010 - 16:31
Pierre Jwzn:
Hallo luitjes,Pierre en Natal`ya heb ik ook een paar serafijnen mee gegeven ter beschermimg.
een langstaartmees "prit,prit"in een hoge boom zei: "Doe je de groeten aan Henr. en Rob.?"
Het probleem van hondenpoep kennen we hier toch ook? Pas had een hond een hoop gedraaid voor mijn schuurdeur. Die laveer ik op een papiertje vouw die op en deponeer het in de vuilnisbak. Je kan het ook bestrooien met suiker en met duim en wijsvinger beet pakken en in de bak gooien en daarna je vingers aflikken. Overal liggen die drollen. Bah!
Is de winter voorbij?
Ik zal de serafijn nog een vlammend zwaard meegeven. Ik zeg niks. Maar let goed op.
Goede reis verder. Dag Pierre JWzn. Ik denk altijd aan jullie,maar kan verder niks doen dan hopen.
-
20 Februari 2010 - 16:32
Yvonne :
Wat een"heurzenesten"aldaar maar ook wat mooi dat iedereen samen zo het leven leeft. Geen privacy maar ook geen isolement van ouderen of minder validen.
Tot op hoge leeftijd een arbeidszaam leven heeft, naast het feit dat het geen keuze is maar bittere noodzaak, in die zin ook een positieve kant.
Robbert, alvast van harte en een fijne verjaardag,
groet en liefs,
Paul en Regi en Yvonne
-
20 Februari 2010 - 20:00
Riet:
Heel leuk om jullie beeldende reisverslag te lezen.
Robbert, gefeliciteerd!
groeten, J en R -
20 Februari 2010 - 21:28
Liesbeth:
wat een schitterend verslag weer. ik zie jullie al helemaal op dat terras zitten en al het leven om je heen aanschouwen.
Robbert, een hele fijn verjaardag en een mooie trekking .
Groeten, liesbeth -
20 Februari 2010 - 22:41
Monique V S:
Hee Jetje en Robbert,
Even van me laten horen dat jullie verhalen weer volop spreken!!!!!!!!!! Geniet verder voort van jullie reis!!
Monique, Pieter & kids -
21 Februari 2010 - 09:48
Liesbeth:
Heb gezien dat er nog een Liesbeth in jullie bestand zit.
Wat een andere wereld; jullie komen zeker vaak ogen tekort.
Robbert proficiat en allebei veel liefs,
Jezus Liesbeth
-
21 Februari 2010 - 10:19
Lia:
Tjee wat een geweldig verhaal weer!!
Geniet van jullie trekking in Helambu,en Robbert vier daar maar lekker je verjaardag,maak er maar een bijzondere dag van!!
Alvast gefeliciteerd!
Liefs Joost,Sanne en Lia -
21 Februari 2010 - 13:44
Jos M:
Net zo zwaar, maar in ieder geval dynamischer dan een busreis naar de Costa Brava...
Een mooie trekking toegewenst! -
21 Februari 2010 - 16:42
Marianne En Fer:
Wat mooi om zo het dagelijkse leven mee te maken.
Robbert van harte proficiat met je verjaardag!
Liefs xxx Marianne en Fer -
21 Februari 2010 - 18:29
Wil:
Heb weer genoten van jullie belevenissen.
Robbert, heel hartelijk gefeliciteerd!!!!!
-
21 Februari 2010 - 19:36
Henriette, Bram En P:
Hallo Henriette en Robbert,
Wat leuk om te lezen we maken het hier in Veldhoven allemaal met jullie mee. Robbert een hele leuke dag morgen en drink er een lekkere borrel op samen met Henriette
Heel veel Groetjes HEBRPA -
22 Februari 2010 - 10:51
Marijn:
Lang zal hij leven
lang zal hij leven
lang zal hij leven in de gloria
in de gloria
in de gloria!
Hieperdepiep Hoera!
Fijne verjaardag
XX
Marijn, Kim en Marijn
marijn zegt trouwens nu al
Pappa, Mamma, probeert heel erg op poes maar dat lukt nog niet altijd.
Oh oh, als hij iets laat vallen of weggooit. eh eh (met vingertje) als hij iets niet mag.
-
23 Februari 2010 - 13:09
Sylvia:
Wat een mooi verslag weer.
Robbert proficiat met je verjaardag.
Ik heb gisteren de kleuren van mijn muren moeten bepalen, het is 3 kleuren geel geworden.
Als jullie weer thuis zijn moet je maar gauw een keer langs komen.
Groetjes Sylvia xxx -
24 Februari 2010 - 17:37
Jos:
Hoi R en H,
Wederom een boeiend reisverslag. Wat een bedrijvigheid op zulke kleine dakterrasjes. En dan ook stroomproblemen, waarvan we hier alleen maar mopperen als de elektriciteit het eens niet doet ; in Nepal zijn de mensen blij dat de stroom werkt. Vervoer weet je nu ook op de juiste waarde te schatten.
Tafeltennisnieuws is er niet. Pas op 8 maart spelen we weer, maar dat zul jij allang hebben gezien op ons wedstrijdschema. Dat belangrijke formulier heb je uiteraard meegenomen naar Nepal.
Geniet ze !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
