Midden Italie

Hallo allemaal,
Het heeft lang geduurd voordat we dit nieuwe bericht konden maken. Daar zijn verschillende redenen voor. Allereerst komen wij met onze camper veel meer in rurale gebieden. Verder hebben we nu een uitgebreider arsenaal aan huishoudelijke klussen dan toen we in Indonesie etc waren. We koken nu b.v. iedere dag. En tenslotte zijn internetcafe's langzamerhand iets van de derde wereld aan het worden. In westerse landen hebben mensen een laptop en hoeven ze alleen maar een hotspot te hebben. Voldoende redenen?

Wij zitten nu op een schitterend gelegen camping in Umbrie met uitzicht op besneeuwde toppen. Afgelopen maandag zijn we uit Sicilie vertrokken. We zijn daar ongeveer een week te gast geweest in Siracusa bij Robberts nicht Anna die getrouwd is met Peppe en 2 kinderen heeft: Rebecca van 20 en Oliver van 16. Wij waren meer dan welkom. We zijn aan alle kanten in de watten gelegd want wij waren hun gasten. Dat betekende dat we ongeveer niets mochten doen en niets mochten betalen. Peppe had iedere dag dat hij niet hoefde te werken ( hij is nachtreceptionist in een hotel en spreekt heel goed Engels) een uitgebreid programma voor ons. Anna bleef vaak thuis want ze heeft rugklachten en Peppe sleepte ons mee op enorme tochten door de stad. We hebben heel wat van Siracusa en van het reilen en zeilen van een Italiaans gezin met opgroeiende kinderen gehoord en gezien. Rebecca ging ook vaak mee en zuchtte dan op zijn Italiaans bij het zoveelste pareltje wat Peppe ons liet zien. Praten ging soms staccato, hard en snel zoals in Italiaanse films, maar ze hielden heel veel van elkaar. Rebecca zit in het examenjaar en was bijzonder ontevreden over haar leerkrachten. Ze hebben hier in ieder geval een andere indeling van het onderwijs. Iedereen gaat na de middenschool naar het voortgezet onderwijs en iedereen kan naar de universiteit. In ieder geval doen ze andere dingen dan bij ons. Rebecca's vriendinnetje Flavia kon met ons geen woord Engels spreken maar ze lezen wel Virginia Woolf. Rebecca's Engels is heel goed omdat ze al drie jaar een zomerbaantje in Engeland heeft gehad op aandringen van Anna en Peppe, heel onitaliaans om je kinderen van huis te sturen. Oliver is een heel mooie puber die iedere dag gaat kajakken en hoopt in de nationale ploeg te komen. Zijn vader maakt iedere avond aandoenlijke lunchpakketjes voor die hongerlap die de maaltijd altijd besluit met de volgende woorden: ho fame (ik heb honger). Ze wonen in hun familiehuis waarin Peppes moeder en haar 3 kinderen allemaal een appartement bezitten. Ouders doen hier alles voor hun kinderen.

We zijn zondag met Peppe en Rebecca naar het feest van Santa Lucia geweest. Dat was weer een heel spektakel. Zo hebben wij ze niet meer. Het manshoge, van zilver gemaakte beeld komt maar 2 weken per jaar uit de kast. 5 mensen hebben ieder een andere sleutel zodat niemand het beeld er stiekem uit kan halen. Santa Lucia is de patroonheilige van Siracusa en dat stelt hier nog wat meer voor dan in Steensel. Santa Lucia is als martelaresse gestorven zoals dat een goede heilige betaamt. Als blijk daarvan steekt er een mes door haar keel. Eerst was er natuurlijk een plechtige heilige mis met 3 heren. Daarna werd het beeld door wel 70 mannen rondgedragen. De vrouwen mochten het relikwie-kastje, waarin de vinger van Santa Lucia zat, ronddragen. En natuurlijk was er weer mooie blaasmuziek en werd er gevendeld. Inderdaad zoals de guld het bij ons doet. In mei is de light-versie, in december de hard-core-versie wanneer het niet te tillen beeld 6 uur lang in processie wordt rondgedragen. Nu was het alleen een wat kort rondje voor de duomo, een soort aperitivo.

In de buurt van Siracusa zijn 6 steden die Wereld Erfgoed zijn. Na de aardbeving van 1693 zijn deze steden helemaal in dezelfde stijl, Siciliaanse Barok, opgebouwd. De bekendste is Noto maar er zijn er nog 6. We hebben er 4 gescoord en hebben kunnen zien dat het geld wat nu vanuit de Unesco binnenstroomt, goed gebruikt wordt om de gebouwen weer wat op te pimpen. Toch zijn we ook altijd wel erg gecharmeerd van wat verval waardoorheen de parels van architectuur soms zichtbaar zijn.

In Siracusa hebben we ook genoten van het fietsenplan van de stad. Overal staan standaards met daarin fietsen te blinken. Rebecca probeerde een fiets uit de standaard te krijgen door haar stadspasje voor het electronisch oog te halen. Het reageerde natuurlijk niet. Na wat gevraag bij een soort stadswacht of parkeerwacht kwamen we erachter dat het kantoor voor de speciale pasjes ergens in een heel ander deel van de stad was. Daar waar de fietsen niet waren. Het kostte ook nog geld en fietsen vinden ze gekkenwerk met al die maffe chauffeurs hier. Zo hebben we in al die dagen nog nooit iemand gezien op een fiets van de 16 afgiftepunten. Prachtig idee, mooi uitgevoerd maar niet gebaseerd op de werkelijkheid. A, men betaalt niet voor overheidszaken en B, fietsen is voor zelfmoordenaars.

Sowieso viel ons op dat het cynisme over de overheid enorm is. Bij ons wordt nog wel eens geklaagd maar hier kan de overheid echt niets goed doen. Elk dingetje wordt aangegrepen voor een "zie je wel"-betoog. Misschien hebben ze redenen te over om de overheid te wantrouwen maar zolang iedereen zijn best doet de overheid te slim af te zijn zal het ook vast niet beter worden. Maken wij een opmerking over de mooie bussen dan zegt Peppe, ja maar die zijn er alleen maar vanwege de G8, over 2 dagen gaan ze weer de garage in. Zeggen wij, moeten we geen kaartjes voor de bus kopen, zegt Peppe, nee natuurlijk niet, niemand koopt hier kaartjes want de bussen zijn onbetrouwbaar. Het complot- denken lijkt hier tot grote hoogte te zijn gestegen.

En verder zijn we de prachtige Cava Grande afgedaald, de grand canyon van Italie. Schitterend met overal tekenen (lees, uitgehakte grotten) van menselijke bewoning.
En hebben we vanochtend weer de was gedaan, voor Henriette altijd 1 van de hoogtepunten van de dag wanneer alles schoon aan het wapperen is in de wind.
En hebben we (Robbert iets meer dan Henriette) van Rebecca geleerd dat je van ongeveer elk Italiaans woord een verkleinwoord kunt maken. Op de camping in Preci scoorde Robbert al gelijk door de camper een camperino te noemen. De mevrouw moest lachen. Een woordgrapje, hoera!
En maken ze hier overal vooral dorpjes op plekken waar dat niet kan. Hoe puntiger de rotsen hoe vaker er een dorpje is. Ongelooflijk! Het zal wel met de veiligheid en onbereikbaarheid te maken hebben maar toch.
En hebben we in Siracusa toch nog 2 CD's gescoord. Eenmaal Siciliaans en eenmaal de Italiaanse Bob Dylan, Fabrizio de Andre. Prachtig.
En horen we eigenlijk continu het geritsel van de hagedissen.
En maakt de koningspage steeds rondjes rond de camperino.
En verder, voor wie nog een goedkoop huis wil hebben, er zijn er hier zat. Voor 15.000 euro koop je een bouwval in een dorpje (er groeien dan nog geen bomen uit het dak maar je hebt binnen wel een paraplu nodig), voor 30.000 euro heb je een mooi huisje wat alleen wat schilderwerk nodig heeft. Wel een verrekkes eind rijden.
En verder vinden Italianen het heerlijk om in grote groepen met supergrote campers rond te rijden en lekker een vuurtje te stoken.
En gaan we na een stukje Umbrie nog naar Firenze voor wat cultuur waarna we ons weer richting Nederland begeven. Maar Italia e molta bella en is goed voor nog tig bezoekjes!


Veel groetjes aan iedereen die ons lief is van Robbert en Henriette.