Door de binnenlanden

Ha iedereen die dit leest,

Wij hadden beloofd wat te verhalen over de paasprocessie maar internetcafes zijn dun gezaaid en kleine dorpjes zijn er vele.

Maar wij waren in afwachting van de paasprocessie te Enna staande temidden van vele mega-campers onder het castello. Om 6 uur togen wij naar de duomo. Buiten regende het maar het stond er toch vol mensen onder paraplu's. En een complesso bando, de blaaskapel die elk redelijk plaatsje hier schijnt te hebben. Schitterende muziek, een soort harmonie maar dan net wat anders. Jos (ex-collega met trombone voor iedereen die niet Jos is) zou hier prachtig mee kunnen spelen. Het was de venerdi santo, de goede vrijdag, en Jezus stierf vandaag aan het kruis. Jezus , il Christo morte, lag in de duomo opgebaard in een fel verlichte glazen kist. Naast hem stond Maria, de addolarata, de bedroefde moeder. Beide beelden met echt haar en echte tanden. Volgens de legende zou het haar van Maria zelfs om de drie jaar geknipt moeten worden. Ik geloof niet dat dit tot de dogma's van de kerk hoort.
De band buiten speelde treurmuziek die prachtig klonk tegen de hoge muren van de kleine straatjes.
Rond de beelden stond het vol mensen. Het waren de 15 broederschappen, elk in hun eigen kledij. Ze hadden hun kappen nog niet op, dat gebeurt pas tijdens de processie. Ondertussen regende het nog steeds pijpenstelen en de leider van de broederschappen kondigde in de kerk aan dat het onverantwoord was de processione door te laten gaan. De ah's en oh's gingen door de kerk maar wij hadden het natuurlijk nog niet helemaal in de gaten. Na wat navragen snapten wij het ook maar iedereen bleef in de duomo dus wij ook. Uiteindelijk werd de Christo morte teruggedragen naar zijn thuiskerk, de San Salvatore met 35 dragers aan elke kant. Bij het bochten maken gingen ze van voor naar achter en van achter naar voor begeleid door diep treurige blaasmuziek. Wij mee en we zagen nog net om een hoek de kist een kerk ingaan. Daarna snel terug naar de duomo waar Maria uit de duomo kwam, terug naar haar kerk. Wij ook weer mee, de regen was opgehouden en het was prachtig. Iedereen hing over de balkons of liep mee. Volgens velen was dit slechts een zwakke afspiegeling van de echte processie maar wij waren zeer onder de indruk. Een prachtig toneelstuk maar tegelijkertijd een verhaal vol echte smart. Zondag zou Jezus weer opstaan uit het graf en zou de opgestane Christus, il Christo resurrecto voor het plein van de duomo samenkomen met een wat vrolijkere Maria. Helaas regende het op zondagochtend, de ontmoeting werd afgeblazen maar we hebben nog wel de paasdienst meegemaakt in de kerk van beide Jezussen. Alles bij elkaar toch zeer indrukwekkend en de moeite waard.

Vanwege het slechte weer besluiten we naar de kust te gaan en naar Palermo. De kust valt ons eigenlijk steeds tegen. Er is zoveel lelijks aan betonnen gebouwen, industrie en rotzooi dat we na drie dagen weer het binnenland ingaan. Het weer is in de bergen nu een stuk beter. We rijden over miniweggetjes en genieten van de mooie uitzichten en de bermen die vol staan met bloeiende bloemen. De dorpjes die we passeren zijn klein met een piazza waar de oude mannen met petten op met elkaar zitten te buurten. Campings zijn er in het binnenland niet of weinig. Als Robbert tegen de avond in Mezzojuso gaat vragen of er ergens een camping is, is het antwoord: Nee, er is hier niets, Hier komen nooit toeristen. Maar misschien kunnen we in het klooster overnachten. Moeder, dochter en nichtje rijden voor ons uit naar het klooster van de Braziliaanse zusters. Moeder overste ziet het niet zitten en laat zich ook niet vermurwen door de woorden ospitalita en Padre Pio die onze pleitbezorgsters gul gebruiken. Die zijn niet voor een gat te vangen en rijden ons voor naar de padre van de Grieks-orthodoxe kerk. (Hier in de buurt zit al vansf 1500 een grote groep Albanezen). Wij mogen binnen bij de padre en kunnen wel binnen de poorten van het aangrenzende 16e eeuwse klooster overnachten en gebruik maken van de badkamer in het klooster. We moeten wachten op Amadeo die de sleutels beheert. Als die eindelijk op komt dagen, zijn onze redders al 2 uur met ons doende geweest. Wij krijgen de sleutel en hoeven die de volgende morgen maar op de tafel te laten liggen. Wat een gastvrijheid en wat een vertrouwen! Via de mafia-plaats Corleone en weer veel mooie ruige natuur rijden we een klein weggetje in waar Robbert een mooi rivierdalletje vermoedt. Op zoek naar een plaatsje voor onze camper worden we in het Engels aangesproken door Agostino Anselmo. Hij heeft jaren in Engeland een antiekzaak gehad en bewoont het laatste huis. Wij mogen naast zijn huis gaan staan t.o. de electriciteitscentrale uit 1938 die ook op zijn familiegrond gebouwd is. Mischien niet de mooiste plek, maar wel een hele rustige. 's Morgens zet Agostino een lekker kopje espresso voor ons. Wij mogen nog een volle tas sinaasappels uit zijn boomgaard plukken.

En verder is de glastuinbouw in het zuiden waar we nu zitten zo monsterlijk lelijk dat de tranen je in de ogen springen. We zijn hier slechts om de was te doen.
En we zagen gisteren op de Capo Bianco een slechtvalkennest waar mama of papa net een prooi voor zijn jongen uit elkaar haalde. Prachtig!
En we hebben nog geen verscheurende honden gezien. Gemiddeld zijn de honden eerder miezerig. Gisteren schonken we nog 6 boterhammen aan een schurftige hond die heel zielig keek. Waren we echt heilig, dan namen we hem mee naar Nederland maar hij was zo vies. Minpunten voor ons.
En hebben we al wilde asperges en wilde venkelblaadjes gegeten want dat doen Italianen nog, plantjes plukken van het seizoen.
En worden we in plaats van door merels en winterkoninkjes vooral begeleid door Europese kanaries, groenlingen en putters.
En hebben auto's echt allemaal deuken. Er is ook helemaal niet door de plaatsjes te rijden maar we doen het toch.
En hebben we met 2 Fransen een kwart van een enorme paascake gegeten. Waarschijnlijk eten ze daar nog van.
En blijven we capuccini of cafe drinken maar hebben we ons nog niet gewaagd aan een aperitivo della casa.
En blijven we natuurlijk voor al die prachtige Mariabeelden kaarsjes branden.

Veel groetjes aan iedereen die ons lief is,

Robbert en Henriette