Oudheid

Hallo allemaal,
Wij zitten al bijna een week op een camping in Pozzuoli onder de rook van Napoli. De camping is in de krater van een oude vulkaan die nog een beetje actief is. Naast ons plekje is een kale vlakte die bestaat uit knisperende mineraalkorsten waar overal hete dampen uit de grond komen. Het stinkt behoorlijk naar sulfer/zwavel, maar daar wen je aan en dat ruiken we eigenlijk alleen maar als we van de camping zijn weggeweest. Op de camping is nog weinig te doen. Er staan een paar grijze golf-ers met veel grotere campers dan de onze. De buurman reed gisteren zijn brommer uit zijn camper. Hij zou beter wat meer kunnen lopen gezien zijn dikke buik. We staan net naast het voetpad naar de Volcana Solfatara en zien de hele dag klasjes met kinderen voorbijkomen. Echt busladingen vol voor de enige plaats op het vasteland van Italie waar zulke vulkanische activiteiten te zien zijn. In de 18e en 19e eeuw namen rijke Europeanen Pozzuoli op in hun Grand Tour. In het weekend komen er vooral veel senioren en vrouwengildes; door de week dus klasjes met kinderen.

Op 100 m. afstand van onze camping staat de kerk van San Gennaro, de patroonheilige van Napoli. Hij is hier 300 na Christus onthoofd en zijn bloed heeft miraculeuze eigenschappen. In de Duomo in Napoli wordt zijn bloed bewaard in een soort relikwie-houders en drie keer per jaar wordt dit bloed weer vloeibaar. Dat zijn vaste dagen; de eerstvolgende keer is op 16 mei. Dit gebeurt tijdens een massale dienst. Wordt het bloed niet vloeibaar, dan belooft dit weinig goeds voor Napels. In 1944 werd dat dus een vulkaanuitbarsting. Op andere momenten kwam er een aardbeving of verloren ze van het Milanese voetbalteam. En dat is nog niet alles: als het bloed in Napoli vloeibaar wordt, gaat de steen in ons kerkje waarop hij onthoofd is, gloeien. Il miracolo di Napoli!

Waarom we hier zo lang in deze buurt zitten is omdat er zo enorm veel resten uit de antieke oudheid te vinden zijn. Wij gaan slechts naar de supertoppers maar op elke hoek zijn oude Romeinse stenen en halve huizen te vinden. Eerst waren we enkele dagen geleden in Pompei. Wat een enorm uitgestrekt complex en ondanks de grote hoeveelheid klassen toch een must-see! We liepen over het oude plaveisel van de Romeinse straten, gladgesleten door alle voeten die ons voorgingen. We zagen nog delen van de gestucte wanden met daarop geometrische patronen in verschillende kleuren en nog mozaieken op de vloeren van de baden. Herculaneum is de andere beroemde stad. Veel kleiner, zonder forum en zonder theater of amfitheater maar de huizen zijn iets beter bewaard gebleven en er zijn meer details te zien. Uiteraard minder mensen maar die zwermen weer over een kleiner oppervlak dus soms moet je even wachten om daarna weer een huis voor jezelf alleen te hebben. Pompei was een rijke stad met 20.000 inwoners. Veel mensen vluchtten op tijd voor de uitbarsting want al 4 dagen lang stootte de vulkaan rook en as uit. Toch stierven nog 2000 mensen rechtstreeks door de hete gaswolk die met 80 kilometer per uur van de vulkaanhelling afracete. In Hercolaneaum stierven mensen door een hete modderstroom die uiteindelijk de stad bedolf. Om nu huizen bloot te leggen moet je eerst ongeveer 15 meter grond weggraven zodat je bij aankomst Herculaneaum in een soort diepe put ziet liggen. Zeer indrukwekkend.

Het is hier in en rond Napels wat rafeliger dan in het noorden. Ze noemen het vanaf hier de Mezzogiorno. Het deel van Italie wat qua sfeer tussen Afrika en Europa ligt. Het leven gaat hier langzamer, de diensten werken wat rommeliger. Wat wij lijken te merken is dat er vaak de meest fantastische dingen worden bedacht maar dat het vervolgens niet wordt bijgehouden. Of het wordt wel bijgehouden en de rest eromheen niet waardoor het effect ook weer wat vremmd is. In het archeologisch museum, een van de topmusea van de wereld is een goede route niet te vinden. Er zijn enkele mini-tentoonstellingen met de meest hippe borden in Italiaans en Engels maar elders is het zoeken geblazen naar andere topstukken. De wc bestaat uit een noodkeet in de binnentuin waarvan de helft van de wc's overloopt en het cafe is onvindbaar. En dan hebben we het over een museum a la het Rijksmuseum. Kun je je voorstellen dat je daar nog geen kopje koffie zou kunnen krijgen? Verder trouwens ongelooflijk: de details van de mozaieken, de beroemde atleten uit de Villa dei Papiri, het enorme beeld van Hercules, het mozaiek waarin Alexander de Grote een verschrikt kijkende Darius verslaat.

En verder hebben de zwaveldampen uit de natuurlijke sauna op de camping de ring van Robbert bruin gekleurd. Na twee dagen begint die gelukkig weer te herstellen.
En was het amfitheater van Pozzuoli heel fraai. We liepen door de schacht waar de leeuwen omhoog getakeld werden om Christenen en verslagen vijanden te verscheuren.
En zitten in bepaalde wijken van Napoli zeer veel donkere mensen (Bangladesh?) die verder qua kleding zich in niets onderscheiden van de Italianen zelf.
En hebben we voor Napoli nog prachtig gewandeld langs de rotskust van Cinque Terre net ten zuiden van Genova.
En is er in het zuiden echt wel meer afval op straat en ontzettend veel meer graffiti dan bij ons. De treinen en metro zijn ook ondergekalkt en zijn veel eenvoudiger en afgeleefder dan bij ons. Daarentegen zijn de prijzen van het openbaar vervoer weer zeer aantrekkelijk. Voor enkele euro's reizen we overal heen.
En op weg hierheen had Henriette in Zwitserland nog een deja vu. In het toiletgebouw van de camping dat voor de helft ook koeienstal was, rook het hetzelfde als toen ze vroeger in haar jeugd achter de koeien naar de wc moest.
En oefent Robbert stug verder met zijn Italiaans. In het busje vloeien de volzinnen uit zijn mond maar wanneer er een Italiaan voor hem staat, hapert het soms een beetje. Henriette is gelukkig wel vol bewondering.

Veel groetjes aan iedereen die ons lief is. Robbert en Henriette