In de bus
Door: Robbert en Henriette
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Henriette
11 Januari 2012 | Zuid-Afrika, Pretoria
Hallo allemaal,
Dit berichtje komt uit Pretoria. Vanuit Kaapstad zijn wij met 2 stops langs de zuidkant naar Port Elizabeth gebust en vandaar met de nachtbus in 16 uur naar Pretoria. Het is hier ongeveer 30 graden en 's nachts koelt het af naar 20, dat gaat nog wel. Kunnen we vast mooi wennen aan de temperatuur in het Krugerpark waar we na morgen 8 dagen gaan zweten. We gaan dan van het hoogveld naar het laagveld en hebben ons voorgenomen elke ochtend om 5.00 uur buiten te staan om vanaf een uur of 11, 12 de hitte te doorstaan zoals de leeuwen doen. Onder een boom. Om ons goed voor te bereiden zijn we vanmiddag naar het Natural History Museum geweest waar alle beesten die we eventueel kunnen gaan zien opgezet te zien zijn. Waarschijnlijk zijn ze in het echt minder stoffig en kunnen we er ook niet zo dicht bijkomen. Behalve wij waren er misschien nog 2 mensen dus een echte publiekstrekker kun je het niet noemen maar wij hebben ons goed geamuseerd.
In de nachtbus kwam er na 2 vrij duffe films (waar je eigenlijk niet naar wilt kijken maar waarvan je toch wilt weten hoe ze aflopen) een registratie van een hier bekende stand-up-comedian, Trevor Noah. Hij heeft een blanke vader en een zwarte moeder en kan dus heel wat zwarte, gekleurde en witte grappen maken. Een soort Najib Amhali. Het meeste was voor ons goed te volgen want Engels is hier de voertaal in het openbaar en een heleboel grapjes snapten we ook. Om zijn super langzaam pratende Jacob Zuma (de Zuid-Afrikaanse president) moesten wij erg lachen. Hij was ook erg goed in het nabootsen van allerlei andere accenten en zette zo een Indier, een Engels-sprekende zwarte of een Afrikaans-sprekende blanke neer. Bijzonder grappig was het stukje over het Suid-Afrikaanse volkslied. Het is in 3 talen geschreven: het Xhosa, het Afrikaans en het Engels. Het eerste gedeelte is in het Xhosa wat de meeste Engels-sprekenden en Afrikaans-sprekenden alleen maar kunnen playbacken of mompelen maar ook behoorlijk wat zwarte mensen hebben moeite met Xhosa. Bij het Afrikaanse stuk vallen de Afrikaans sprekende blanken natuurlijk heel enthousiast in en ook veel zwarten kunnen Afrikaans spreken dus gaan sterk door. Bij het laatste stuk haken de zwarte mensen weer veelal af en gaan dan een beetje mompelen want vooral de minder opgeleiden hebben geen notie van Engels. De Engelssprekenden zijn net bezig met een sterk slotakkoord en ook de Afrikaners weren zich goed. Dus zo worstelt iedereen zich op zijn eigen wijze moeizaam door het volkslied. Ingewikkeld allemaal maar hoe wil je dit anders doen in een land waar 11 officiele talen gesproken worden, gelukkig dat ze de andere 8 eruit hebben gelaten, dat zou echt een puinhoop worden!
Wat ons op straat toch wel erg opvalt zijn de uitgebreide veiligheidsmaatregelen die hier bij woonhuizen getroffen worden. In veel buurten staan er hoge muren om de huizen; vaak nog voorzien van prikkeldraad of zelfs met speciaal scheermessenprikkeldraad. De poorten zijn op slot en alleen van binnenuit te openen. Op veel huizen hangt een bordje van een beveiligingsbedrijf (armed response). De ramen hebben zware tralies. Dit geldt niet eens alleen voor de betere buurten. Iedereen zegt ook altijd precies waar je wel en niet kunt lopen maar we luisteren goed en als je dat doet dan gaat het prima, denken we. Eergisteren zaten we in een hostel in Port Elizabeth, the friendly city. Nou, dat friendly werkt natuurlijk vooral als je je goed aan de spelregels houdt. Vanuit onze hostel mochten we de straat uitlopen naar een rij restaurantjes. 's Avonds niet verder naar de andere kant want dat was downtown, alleen voor overdag geschikt. Bij die restaurants liepen allerlei heel weinig verdienende mensen, altijd zwart, die een soort security/parkeerwachter zijn. Ze hebben een groen hesje en dat zien wij als goed nieuws, er wordt opgelet! Ze helpen met inparkeren, wuiven aankomende auto's naar een vrije parkeerplaats en verdienen zo een paar rand. Iedereen geeft ze wat want op deze manier staat hun auto veilig. Zo zaten we in een supergezellige sfeer een saladetje en een ciabattaatje en een wijntje te drinken/eten. Toch vreemd, in zo'n cocon te moeten leven maar het went vast. Wij kwamen,denk ik, als enigen aangelopen van de hostel, de rest ging per auto van huis naar restaurant en terug. Verreweg het veiligst. Met de portieren op slot tijdens het rijden. Natuurlijk!
En verder zijn er in het straatbeeld grote aantallen dikke mensen, vooral heel veel dikke vrouwen maar ook jonge meisjes. Je kunt je soms niet voorstellen hoe veel het er zijn. In de bus zat naast ons een meisje van 7 de ene snack na de andere weg te werken. Ze was nu al veel te dik en over 10 jaar is ze waarschijnlijk net zo dik als haar moeder die achter ons zat. Wij vinden dat altijd wat sneu maar ja, salades vindt ze vast vies.
En kunstig vinden we de manier waarop moeders hun baby's dragen. Niks geen mooie Afrikaanse doeken maar een groot badlaken. Ze frommelen de punten een beetje over elkaar heen en dan zit die kleine, zeg maar, klemvast tegen moeders rug. Bij sommige moeders kunnen de punten amper over elkaar heen maar gelukkig hebben we nog geen baby zien vallen. De meeste baby's slapen de hele tijd; ze kunnen ook niet veel anders.
En vreemd is een beetje dat alle nationale parken omrasterd zijn. Geen enkel beest kan dus de wijde wereld in. Een tikje sneu als je romantisch ingesteld bent. gelukkig dat Kruger enorm groot is. Samen met de stukken over de grens in Zimbabwe en Mozambique is het groter dan Nederland. Dus de olifanten kunnen nog wel waat rondjes maken.
En hier is het heel lucratief om bijvoorbeeld Afrikaanse buffels te kweken en die te verkopen aan private game reserves. Die laten dan iemand heel veel betalen om datzelfde beest weer af te mogen schieten. 1 stier brengt dan zo'n 18 miljoen rand op is ongeveer 1,8 miljoen gulden. Het zijn bedragen waar wij ons niets meer bij voor kunnen stellen. Wie is zo rijk en zo gek om dat dan echt te doen? Een rhinoceros kweken en af laten schieten levert maar 200.000 euro op vanwege het risico dat een stroper hem al eerder heeft gedood voordat de rijke jager dat kon en dan zijn hoorn heeft afgezaagd om aan Chinezen te verkopen om te verpoederen voor een of ander drankje. In wat voor zieke wereld wonen wij toch?
En het ANC bestond enkele dagen geleden 100 jaar. Tijd voor een feestje dus, in Bloemfontein.
En we lezen hier in de krant dat Zimbabwe er een nieuwe hippe kledinglijn bij heeft. Een handtekening van Robert Mugabe staat er in zilver op. Wil je erbij horen dan draag je dat. Hopelijk zien wij dat ook nog als we over een week of twee daar aan komen.
En gaan we morgen onze auto ophalen en rijden dan naar het Kruger. Spannend! Links rijden ok maar nu moeten we (lees Robbert) ook nog links schakelen. Zou dat gaan?
En hebben we vandaag voor het eerst in een Zuid-Afrikaanse matatu gezeten. Dat is een minibusje die op vaste routes rijdt en veel mensen meeneemt. Eerst moet je echter nog die vaste route zien te ontdekken.
En Zuid-Afrika is echt een land wat op en neer flitst tussen eerste wereld en derde wereld. Veel meer is eerste wereld dan gedacht maar townships, zeker derde wereld en het geweld in die townships, zeker derde wereld.
Maar vertelde een jongen die stage liep in een hostel waar wij sliepen. Als hij vrienden zou willen maken in een vreemde stad ging hij in een township wonen. Veel gezelliger. Eerst even 2 weken mensen leren kennen zodat je bescherming had en wist hoe de regels waren, daarna was het veel leuker dan in die afgesloten villawijken waar niemand ooit op straat te vinden is.
En de zon die schijnt voor tere wintervelletjes erg heftig. Onze hoofden zijn alweer heel bruin en de neus van Robbert is flink verveld maar herstellende.
En alle nieuwe reageerders en alle oude bekende reageerders, ga zo door, hartstikke leuk!
Zo, groetjes aan iedereen die ons lief is,
Robbert en Henriette
Dit berichtje komt uit Pretoria. Vanuit Kaapstad zijn wij met 2 stops langs de zuidkant naar Port Elizabeth gebust en vandaar met de nachtbus in 16 uur naar Pretoria. Het is hier ongeveer 30 graden en 's nachts koelt het af naar 20, dat gaat nog wel. Kunnen we vast mooi wennen aan de temperatuur in het Krugerpark waar we na morgen 8 dagen gaan zweten. We gaan dan van het hoogveld naar het laagveld en hebben ons voorgenomen elke ochtend om 5.00 uur buiten te staan om vanaf een uur of 11, 12 de hitte te doorstaan zoals de leeuwen doen. Onder een boom. Om ons goed voor te bereiden zijn we vanmiddag naar het Natural History Museum geweest waar alle beesten die we eventueel kunnen gaan zien opgezet te zien zijn. Waarschijnlijk zijn ze in het echt minder stoffig en kunnen we er ook niet zo dicht bijkomen. Behalve wij waren er misschien nog 2 mensen dus een echte publiekstrekker kun je het niet noemen maar wij hebben ons goed geamuseerd.
In de nachtbus kwam er na 2 vrij duffe films (waar je eigenlijk niet naar wilt kijken maar waarvan je toch wilt weten hoe ze aflopen) een registratie van een hier bekende stand-up-comedian, Trevor Noah. Hij heeft een blanke vader en een zwarte moeder en kan dus heel wat zwarte, gekleurde en witte grappen maken. Een soort Najib Amhali. Het meeste was voor ons goed te volgen want Engels is hier de voertaal in het openbaar en een heleboel grapjes snapten we ook. Om zijn super langzaam pratende Jacob Zuma (de Zuid-Afrikaanse president) moesten wij erg lachen. Hij was ook erg goed in het nabootsen van allerlei andere accenten en zette zo een Indier, een Engels-sprekende zwarte of een Afrikaans-sprekende blanke neer. Bijzonder grappig was het stukje over het Suid-Afrikaanse volkslied. Het is in 3 talen geschreven: het Xhosa, het Afrikaans en het Engels. Het eerste gedeelte is in het Xhosa wat de meeste Engels-sprekenden en Afrikaans-sprekenden alleen maar kunnen playbacken of mompelen maar ook behoorlijk wat zwarte mensen hebben moeite met Xhosa. Bij het Afrikaanse stuk vallen de Afrikaans sprekende blanken natuurlijk heel enthousiast in en ook veel zwarten kunnen Afrikaans spreken dus gaan sterk door. Bij het laatste stuk haken de zwarte mensen weer veelal af en gaan dan een beetje mompelen want vooral de minder opgeleiden hebben geen notie van Engels. De Engelssprekenden zijn net bezig met een sterk slotakkoord en ook de Afrikaners weren zich goed. Dus zo worstelt iedereen zich op zijn eigen wijze moeizaam door het volkslied. Ingewikkeld allemaal maar hoe wil je dit anders doen in een land waar 11 officiele talen gesproken worden, gelukkig dat ze de andere 8 eruit hebben gelaten, dat zou echt een puinhoop worden!
Wat ons op straat toch wel erg opvalt zijn de uitgebreide veiligheidsmaatregelen die hier bij woonhuizen getroffen worden. In veel buurten staan er hoge muren om de huizen; vaak nog voorzien van prikkeldraad of zelfs met speciaal scheermessenprikkeldraad. De poorten zijn op slot en alleen van binnenuit te openen. Op veel huizen hangt een bordje van een beveiligingsbedrijf (armed response). De ramen hebben zware tralies. Dit geldt niet eens alleen voor de betere buurten. Iedereen zegt ook altijd precies waar je wel en niet kunt lopen maar we luisteren goed en als je dat doet dan gaat het prima, denken we. Eergisteren zaten we in een hostel in Port Elizabeth, the friendly city. Nou, dat friendly werkt natuurlijk vooral als je je goed aan de spelregels houdt. Vanuit onze hostel mochten we de straat uitlopen naar een rij restaurantjes. 's Avonds niet verder naar de andere kant want dat was downtown, alleen voor overdag geschikt. Bij die restaurants liepen allerlei heel weinig verdienende mensen, altijd zwart, die een soort security/parkeerwachter zijn. Ze hebben een groen hesje en dat zien wij als goed nieuws, er wordt opgelet! Ze helpen met inparkeren, wuiven aankomende auto's naar een vrije parkeerplaats en verdienen zo een paar rand. Iedereen geeft ze wat want op deze manier staat hun auto veilig. Zo zaten we in een supergezellige sfeer een saladetje en een ciabattaatje en een wijntje te drinken/eten. Toch vreemd, in zo'n cocon te moeten leven maar het went vast. Wij kwamen,denk ik, als enigen aangelopen van de hostel, de rest ging per auto van huis naar restaurant en terug. Verreweg het veiligst. Met de portieren op slot tijdens het rijden. Natuurlijk!
En verder zijn er in het straatbeeld grote aantallen dikke mensen, vooral heel veel dikke vrouwen maar ook jonge meisjes. Je kunt je soms niet voorstellen hoe veel het er zijn. In de bus zat naast ons een meisje van 7 de ene snack na de andere weg te werken. Ze was nu al veel te dik en over 10 jaar is ze waarschijnlijk net zo dik als haar moeder die achter ons zat. Wij vinden dat altijd wat sneu maar ja, salades vindt ze vast vies.
En kunstig vinden we de manier waarop moeders hun baby's dragen. Niks geen mooie Afrikaanse doeken maar een groot badlaken. Ze frommelen de punten een beetje over elkaar heen en dan zit die kleine, zeg maar, klemvast tegen moeders rug. Bij sommige moeders kunnen de punten amper over elkaar heen maar gelukkig hebben we nog geen baby zien vallen. De meeste baby's slapen de hele tijd; ze kunnen ook niet veel anders.
En vreemd is een beetje dat alle nationale parken omrasterd zijn. Geen enkel beest kan dus de wijde wereld in. Een tikje sneu als je romantisch ingesteld bent. gelukkig dat Kruger enorm groot is. Samen met de stukken over de grens in Zimbabwe en Mozambique is het groter dan Nederland. Dus de olifanten kunnen nog wel waat rondjes maken.
En hier is het heel lucratief om bijvoorbeeld Afrikaanse buffels te kweken en die te verkopen aan private game reserves. Die laten dan iemand heel veel betalen om datzelfde beest weer af te mogen schieten. 1 stier brengt dan zo'n 18 miljoen rand op is ongeveer 1,8 miljoen gulden. Het zijn bedragen waar wij ons niets meer bij voor kunnen stellen. Wie is zo rijk en zo gek om dat dan echt te doen? Een rhinoceros kweken en af laten schieten levert maar 200.000 euro op vanwege het risico dat een stroper hem al eerder heeft gedood voordat de rijke jager dat kon en dan zijn hoorn heeft afgezaagd om aan Chinezen te verkopen om te verpoederen voor een of ander drankje. In wat voor zieke wereld wonen wij toch?
En het ANC bestond enkele dagen geleden 100 jaar. Tijd voor een feestje dus, in Bloemfontein.
En we lezen hier in de krant dat Zimbabwe er een nieuwe hippe kledinglijn bij heeft. Een handtekening van Robert Mugabe staat er in zilver op. Wil je erbij horen dan draag je dat. Hopelijk zien wij dat ook nog als we over een week of twee daar aan komen.
En gaan we morgen onze auto ophalen en rijden dan naar het Kruger. Spannend! Links rijden ok maar nu moeten we (lees Robbert) ook nog links schakelen. Zou dat gaan?
En hebben we vandaag voor het eerst in een Zuid-Afrikaanse matatu gezeten. Dat is een minibusje die op vaste routes rijdt en veel mensen meeneemt. Eerst moet je echter nog die vaste route zien te ontdekken.
En Zuid-Afrika is echt een land wat op en neer flitst tussen eerste wereld en derde wereld. Veel meer is eerste wereld dan gedacht maar townships, zeker derde wereld en het geweld in die townships, zeker derde wereld.
Maar vertelde een jongen die stage liep in een hostel waar wij sliepen. Als hij vrienden zou willen maken in een vreemde stad ging hij in een township wonen. Veel gezelliger. Eerst even 2 weken mensen leren kennen zodat je bescherming had en wist hoe de regels waren, daarna was het veel leuker dan in die afgesloten villawijken waar niemand ooit op straat te vinden is.
En de zon die schijnt voor tere wintervelletjes erg heftig. Onze hoofden zijn alweer heel bruin en de neus van Robbert is flink verveld maar herstellende.
En alle nieuwe reageerders en alle oude bekende reageerders, ga zo door, hartstikke leuk!
Zo, groetjes aan iedereen die ons lief is,
Robbert en Henriette
-
11 Januari 2012 - 20:01
Pierre:
Lieve reizigers,
Deze reageerder vind het allemaal weer heel erg mooi. En wenst jullie een goede reis verder, best spannend! -
11 Januari 2012 - 20:19
Marijn En Kim:
Dat is gewoon werkverschaffing, al die veiligheidsmaatregelen. Zo houdt men elkaar in leven. Niks mis mee dus :-)
Fijne tijd in Kruger, mooie foto's maken hoor, voor Marijntje!
xxxx -
11 Januari 2012 - 21:28
Christine:
Dat vonden wij ook het opvallendste van Zuid-Afrika, het schakelen van de eerste naar de derde wereld op korte afstand.
Ook al die hekken en prikkeldraad hebben we gezien bij de blanken en de gezelligheid in de townships ( en de armoede ). Nog een goede reis !! -
12 Januari 2012 - 00:34
Beate:
Het heeft wat veiligheid en beveiliging veel weg van Mexico... -
12 Januari 2012 - 22:58
Louisa:
Erg leuk om te lezen!!
Geniet ervan,groetekus. -
13 Januari 2012 - 08:15
Jos En Corry:
Hoi reizigers,
Dat is nog eens iets om zo lang in de bus te mogen zitten en dan ook nog eens "leuke" films kijken. Doet me terugdenken aan schoolreisjes met de bus op de terugweg, videofilmpje aan en mopjes vertellen of liedjes zingen door en voor de microfoon.
Leeuwen navolgen in gedrag om de hitte te doorstaan is wel heel natuurlijk, alleen wel verrekte heet.
De foto's geven een goede illustratie van jullie verhaal. Die beveiliging is toch wel beangstigend, maar voor jullie voelt het redelijk goed, lezen we.
Veel plezier in de ongetwijfeld geweldige natuur van het Kruger park.
Corry en Jos
-
13 Januari 2012 - 09:27
Pierre:
Pierre is fietsen voor, volgens hem, de winter uitbreekt en hij niet meer kan fietsen i.v.m. gladheid. Vallen moet niet!
Hij groet jullie. -
14 Januari 2012 - 11:18
Lia:
Hallo
Blijf maar lekker veilig op elkaar passen!
Veel mooie dierenmomenten gewenst in `t Krugerpark en dat je de Big Five mag spotten!!
Liefs Lia en co. -
17 Januari 2012 - 13:09
San:
Prachtige verhalen weer!! en inderdaad Beate, het heeft veel weg van midden/zuid amerika.
heel veel succes met links schakelen robbert en volgende keer foto's van the big 5!! xx san -
17 Januari 2012 - 14:43
Mayke:
Hallo Henriette en Robbert,
Ik lees jullie verhaal en heb weemoed in mijn hart dit heb ik ervaren zo'n 35 jaar geleden er is niets veranderd maar kijk door de trails heen en zie wat een mooi land en een geweldige cultuur dit land heeft ..geniet van het Kruger park dit is NATUUR
groetjes mayke
-
20 Januari 2012 - 09:55
Gebint 75, Cristien:
hallo reizigers,
wat een verhalen, mooi om te lezen.
Je moeder zou vast een stuk mee willien reizen in de bus.
nog veel plezier en kijk goed uit. -
20 Januari 2012 - 14:20
Wil:
Geweldig om jullie avonturen te volgen. Maar in het duffe Veldhoven gebeurt ook wel eens wat: wat dachten jullie van 2 flats in De Twijnder?? We hebben op allebei gereageerd en moeten nu afwachten.
Ze komen tweede helft februari vrij!
Pas goed op elkaar! Groetjes -
20 Januari 2012 - 15:28
Marianne En Fer:
Lieve Reizigers
Wij zijn weer terug uit Afrika na een hele mooie tijd bij Yvonne.
jullie zullen nog vele mooie momenten krijgen in het krugerpark.
Liefs xx -
22 Januari 2012 - 14:23
Paul En Yvonne:
Ons nie wis nie dat in Suid Afrika overgewich ook een probleem is! Voorzichtig zijn en veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
