Van Thailand naar Maleisie

Ha allen,

We hebben het bezoek van koningin Sirikit aan Petchaburi niet meer afgewacht. Via Chumphon zijn we met trein en bus richting Krabi gegaan. In Chumphon zijn we 1 nachtje in een guesthouse gebleven. Daar ontmoetten we een Canadees echtpaar: Kate (zeer spraakzaam) en Bill (zeer zwijgzaam) Hij gaf les, zij had les gegeven. Hun dochter had op haar 16e een kindje gekregen van een Thaise kickbokser. Dit leverde natuurlijk interessante verhalen op en zij pasten vaak op hem. Een leuk mannetje van 2 jaar die Engels en Thai sprak. Hij gedroeg zich anders dan de Thaise kindertjes aangezien hij veel vocaler was en Thaise kindertjes vaak uren voor zich uit kunnen staren. Zijn hobbies waren voetbal en op de brommer zitten. Dit is 1 van de interessante zaken in Thailand. De brommer. Iedereen reist hierop. Heerlijk, gezien de temperatuur en je zo altijd een windje hebt. En met iedereen bedoelen we iedereen. Kindjes van 2 staan voor op de brommer en houden zichzelf vast aan het stuur terwijl mama of papa of zus of broer zich door het verkeer wurmen. Ook Zeye (succes in het Birmees) hield hiervan. In Nederland zou je aangeklaagd worden voor het in gevaar brengen van je kinderen, in Thailand maken de kinderen lekkere ritjes.
Onze volgende stop is Krabi, een heel prettig plaatsje waar we afgesproken hebben met Willem. Voor iedereen die hem niet kent, een neef van Henriette die les geeft in Japan en voor vakantie naarThailand komt waar hij al eerder langere tijd heeft gewoond. 1 van onze superdagen begon met het huren van een brommertje. We (Henriette en ik) namen een automatic aangezien we allebei nul ervaring hadden. Henriette naast mij onthult nu dat ze wel Solex-ervaring heeft. Het brommertje geeft ons de nodige vrijheid en we komen via een prachtige weg aan bij een Nationaal Park. Er zitten hier luipaarden, tapirs, honingberen etc. maar wij zien een klein grondeekhoorntje en horen vooral de meest bizarre geluiden. Dit zijn cicades die klinken als wasmachines, cirkelzagen, treinen en andere dingen die harde, snerpende geluiden maken. We krijgen het hier weer verschrikkelijk heet maar kunnen afkoelen in een tropische badje onder een klein watervalletje. En drinken in de canteen heerlijke drankjes terwijl buiten het afdakje de regen start. Naast ons zit het voltallige personeel van het park te zitten. Misschien zitten we wel per ongeluk in de personeelskantine. Uiteraard wordt in Thailand goed gezeten want wat moet je anders in deze temperaturen. Heel druk heeft het personeel het hier niet want behalve wij zijn er maar enkele bezoekers. Terug regenen we nog flink nat en krijg ik het nog zowaar fris in mijn natgeregende t-shirt. Wat een genot zo'n brommertje. In Indonesie gaan we het vast nog eens uitproberen. En je ziet het leven eens op een andere manier. Ik (Henriette) zit lekker bij Willem achterop en heb tijd genoeg om te zien waar de mensen van leven. We komen voorbij rubber- en palmolieplantages en zien de plaatselijke vmbo-ers bezig met een praktijkopdracht aan een tempel. Ze gebruiken geen waterpas dat kan ik met mijn timmermansoog zo zien. De schoolgaande jeugd racet ons overal voorbij. Minimumleeftijden lijken er niet te zijn en maxima wat betreft het aantal mensen ook niet. Volledig ontspannen zitten ze in amazonezit boekjes te lezen of ijsjes te eten. Een fenomeen waar wij op zijn oude-vandaags tussen zitten.
Drie dagen doen Willen en wij alles samen. Ontzettend gezellig zo ver van huis voor ons allebei. De enige keer dat we afhaken is wanneer Willem het nachtleven opzoekt. 's Ochtends vroeg blijkt dat hij zelfs onze guesthouse niet inkon en op het gras bij de kade is blijven slapen met een afdakje onder handbereik. De temperatuur blijft hier goed dus voor Willem geen probleem. Willem heeft zich de Thaise mentaliteit goed eigen gemaakt en maakt zich niet zo snel druk. Om 8 uur werd hij gewekt door een visser en begaf zich toen naar zijn bedje. Om 12 uur was hij weer samen met een katertje present. Na drie dagen zwaaide hij ons om 7 uur uit want wij gingen met de bus naar Georgetown op Penang en hij wat later richting Phuket.
Wat moeten we verder nog zeggen? De Thai zijn nog steeds net zo galant en vriendelijk als altijd, hard praten komt hier niet voor, het eten is fabuleus, ik (Robbert) heb me regelmatig gewaagd aan fruitshakes zonder ergens last van te krijgen, we zagen modderkruipers en wenkkrabjes op de droogvallende stukken langs de kade van Krabi, in longtailboten is het heerlijk varen, op onze vogeltocht door de mangroves zagen we niet heel vogels maar toch twee soorten ijsvogels (zoek op internet op, de stork-billed kingfisher, zeer spectaculair), gekko's zijn overal en alles bij elkaar maken we het prima hier ondanks periodieke aanvallen van oververhitting.
Zoals uit het kaartje blijkt zitten we nu in Georgetown, Penang. Ongelooflijk interessant maar hierover horen jullie later.

Liefs en groeten, Robbert en Henriette.