Familiebezoek
Door: Robbert en Henriette
Blijf op de hoogte en volg Robbert en Henriette
27 Februari 2012 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Wij zijn inmiddels veilig aangekomen in Nairobi. Voor iedereen die ze niet kent, wij zijn bij Yvonne en Maamun en hun twee kindjes, Mariam en Hemed. Yvonne is de dochter van de oudste zus van Henriette en woont inmiddels al meer dan 10 jaar in Kenia. Maamun heeft een baan als onderzoeker aan een instituut wat onderzoek doet naar allerlei aspecten van virale en bacteriele ziektes als malaria en HIV/AIDS. Zij werkt een deel van de week aan de Nederlandse school in de administratie en manager van allerlei mogelijke klusjes en heeft ook haar eigen tijdschrift (Safe Steps) en organiseert presentaties van scholen en conferenties. Ze opereert onder de toepasselijke naam Dutch Touch.
We hebben eigenlijk geen spannende treintochten meer om over te verhalen, geen douaneperikelen, nee alles gaat er heel ontspannen aan toe. Toch een paar kleine dingetjes.
Wij zijn een nachtje bij Lake Naivasha geweest in de Rift Valley. Heerlijk. Tussen de Nederlandse bloemenkwekers zaten wij op een mooi campinkje. Apen en maraboe's liepen over het gras, nijlpaarden zwommen in het water en een meertje verder zaten tienduizenden flamingo's. Mazzel want flamingo's staan erom bekend dan weer hier en dan weer daar op te duiken.
En we mochten met Yvonne mee naar haar werk. Op de Nederlandse school ging het er heel Nederlands aan toe. Afgesloten van het Keniaanse leven maar wel heerlijk rustig en groen.
En met Maamun naar zijn werk. Midden in de bossen staat het instituut. Met een medewerker liepen wij een tocht van 2 uur door de bossen. Lekker even een frisse neus halen buiten de stad met een groene slang, een paar dik-diks en 1000-den vlinders.
En dronken we bij Java house een echte cafe latte. Dat kan hier allemaal. De eerste plek na Kaapstad en Pretoria die weer wat aan Europa doet denken. In ieder geval op sommige plaatsen.
Want vlak bij hun huis moesten we de 2 keer 4-baans weg oversteken en dat deed absoluut niet Europees aan. 4 rijen dik kwamen de auto's aanracen. Rennend moet iedereen hier over, de auto's remmen niet af en toeteren zelfs nog omdat je in hun baan durft te komen. De bescherming van de voetganger en van de fietser is nog ver te zoeken.
Want ja, er zijn fietsers. Of ze zijn arm en vervoeren bananen of hout uit noodzaak. Of ze zijn rijk en dragen een helm en hebben een mountain-bike. Die laatste groep bestaat echter maar uit 5 individuen voor heel Nairobi, denken we, 2 witte en 3 zwarte.
Eigenlijk wel veel praktischer dat gefiets (als je het overleeft dan). Er zijn in Nairobi namelijk enorm veel files. Over een afstand van 8 kilometer doe je buiten de avond en de nacht tussen de 60 minuten en de 2 uur. Dat komt omdat de middenklasse groeiende is maar het wegennet niet veranderd is, de wegenpolitie het verkeer regelt wat volgens ons de doorstroming niet bevordert, er de meest krankzinnige gaten in de weg zitten en de discipline van de gemiddelde autobezitter wat te wensen overlaat.
Wat die wegen betreft, Maamun verzucht dan dat de prive wegaannemer zoveel miljoen shilling van de regering heeft gekregen, het meeste in eigen zak steekt en dan wat goedkope arbeidskrachten ritselt voor wat prutserig lapwerk. En zo komt hij bij elk minder iets in de stad wel weer met een nieuwe complottheorie. Misschien heeft hij steeds gelijk, misschien niet, wij hebben geen idee. Feit is dat Nairobi toch een vrij flitsende, dynamische indruk maakt met daartussenin veel echte 3e wereld.
En we zijn na een superlekker verjaardagsdiner in een trendy tentje in een barretje geweest met live-muziek. Wat een sfeer. We keken onze ogen uit. Sjieke mannen, hoertjes, wilde dansers, dronken dansers, lekkere muziek, gewone mensen, gezellig gepraat, gehang. Iedereen had plezier en wij zeker.
En is het wel onhandig dat je continu alle deuren moet vergrendelen. Zomaar de deuren even openlaten is er niet bij. Overvallen worden in je eigen huis komt regelmatig voor. En toch lijkt het alsof het steeds meer een normale stad begint te worden waar je gewoon een ijsje in het centrum gaat eten of een kopje koffie. Met wel enorme grote slums, dat wel.
En is het ook heel onhandig dat je als kind niet zomaar op grasveldjes buiten kunt spelen. Het is veel rondrennen op je eigen plaatsje. Om je kind te laten bewegen moet je met de auto naar een parkje gaan, naar een zwembad of naar een restaurantje met springkussen. Om de hoek is niks behalve gevaarlijk rijdende auto's.
En is het hartstikke leuk om de familie zo mee te maken. Veel gespeel met de kindjes, ze in bad doen, mee-eten, naar zwemmen gaan, naar de supermarkt, kopje koffie drinken, gewone dingen doen maar dan in een andere omgeving.
En is het verschil met Tanzania enorm. Veel bedrijvigheid, wel vangrails, wel middenstrepen, veel meer reclameborden, hippere koffietentjes, veel restaurantjes, veel auto's (niet alleen voor de ultra-rijken), veel Engels om je heen, kortom Kenia is na Zuid-Afrika weer een land dat economisch aan de weg timmert.
En vliegen we dus de 29e februari om 4.30 uur naar Cairo, anderhalf uur wachten en dan door naar Amsterdam. Als alles goed gaat komen we daar al om 14.00 uur aan en zullen we dus begin van de avond weer een Nederlandse douche nemen en een eigen theetje/koffietje kunnen drinken. En natuurlijk iedereen weer zien! Ook weer heel fijn!
En weer heel erg bedankt voor alle reacties. Vanaf 1 maart staat onze deur weer open!
Groetjes aan iedereen die ons lief is,
Robbert en Henriette
Wij zijn inmiddels veilig aangekomen in Nairobi. Voor iedereen die ze niet kent, wij zijn bij Yvonne en Maamun en hun twee kindjes, Mariam en Hemed. Yvonne is de dochter van de oudste zus van Henriette en woont inmiddels al meer dan 10 jaar in Kenia. Maamun heeft een baan als onderzoeker aan een instituut wat onderzoek doet naar allerlei aspecten van virale en bacteriele ziektes als malaria en HIV/AIDS. Zij werkt een deel van de week aan de Nederlandse school in de administratie en manager van allerlei mogelijke klusjes en heeft ook haar eigen tijdschrift (Safe Steps) en organiseert presentaties van scholen en conferenties. Ze opereert onder de toepasselijke naam Dutch Touch.
We hebben eigenlijk geen spannende treintochten meer om over te verhalen, geen douaneperikelen, nee alles gaat er heel ontspannen aan toe. Toch een paar kleine dingetjes.
Wij zijn een nachtje bij Lake Naivasha geweest in de Rift Valley. Heerlijk. Tussen de Nederlandse bloemenkwekers zaten wij op een mooi campinkje. Apen en maraboe's liepen over het gras, nijlpaarden zwommen in het water en een meertje verder zaten tienduizenden flamingo's. Mazzel want flamingo's staan erom bekend dan weer hier en dan weer daar op te duiken.
En we mochten met Yvonne mee naar haar werk. Op de Nederlandse school ging het er heel Nederlands aan toe. Afgesloten van het Keniaanse leven maar wel heerlijk rustig en groen.
En met Maamun naar zijn werk. Midden in de bossen staat het instituut. Met een medewerker liepen wij een tocht van 2 uur door de bossen. Lekker even een frisse neus halen buiten de stad met een groene slang, een paar dik-diks en 1000-den vlinders.
En dronken we bij Java house een echte cafe latte. Dat kan hier allemaal. De eerste plek na Kaapstad en Pretoria die weer wat aan Europa doet denken. In ieder geval op sommige plaatsen.
Want vlak bij hun huis moesten we de 2 keer 4-baans weg oversteken en dat deed absoluut niet Europees aan. 4 rijen dik kwamen de auto's aanracen. Rennend moet iedereen hier over, de auto's remmen niet af en toeteren zelfs nog omdat je in hun baan durft te komen. De bescherming van de voetganger en van de fietser is nog ver te zoeken.
Want ja, er zijn fietsers. Of ze zijn arm en vervoeren bananen of hout uit noodzaak. Of ze zijn rijk en dragen een helm en hebben een mountain-bike. Die laatste groep bestaat echter maar uit 5 individuen voor heel Nairobi, denken we, 2 witte en 3 zwarte.
Eigenlijk wel veel praktischer dat gefiets (als je het overleeft dan). Er zijn in Nairobi namelijk enorm veel files. Over een afstand van 8 kilometer doe je buiten de avond en de nacht tussen de 60 minuten en de 2 uur. Dat komt omdat de middenklasse groeiende is maar het wegennet niet veranderd is, de wegenpolitie het verkeer regelt wat volgens ons de doorstroming niet bevordert, er de meest krankzinnige gaten in de weg zitten en de discipline van de gemiddelde autobezitter wat te wensen overlaat.
Wat die wegen betreft, Maamun verzucht dan dat de prive wegaannemer zoveel miljoen shilling van de regering heeft gekregen, het meeste in eigen zak steekt en dan wat goedkope arbeidskrachten ritselt voor wat prutserig lapwerk. En zo komt hij bij elk minder iets in de stad wel weer met een nieuwe complottheorie. Misschien heeft hij steeds gelijk, misschien niet, wij hebben geen idee. Feit is dat Nairobi toch een vrij flitsende, dynamische indruk maakt met daartussenin veel echte 3e wereld.
En we zijn na een superlekker verjaardagsdiner in een trendy tentje in een barretje geweest met live-muziek. Wat een sfeer. We keken onze ogen uit. Sjieke mannen, hoertjes, wilde dansers, dronken dansers, lekkere muziek, gewone mensen, gezellig gepraat, gehang. Iedereen had plezier en wij zeker.
En is het wel onhandig dat je continu alle deuren moet vergrendelen. Zomaar de deuren even openlaten is er niet bij. Overvallen worden in je eigen huis komt regelmatig voor. En toch lijkt het alsof het steeds meer een normale stad begint te worden waar je gewoon een ijsje in het centrum gaat eten of een kopje koffie. Met wel enorme grote slums, dat wel.
En is het ook heel onhandig dat je als kind niet zomaar op grasveldjes buiten kunt spelen. Het is veel rondrennen op je eigen plaatsje. Om je kind te laten bewegen moet je met de auto naar een parkje gaan, naar een zwembad of naar een restaurantje met springkussen. Om de hoek is niks behalve gevaarlijk rijdende auto's.
En is het hartstikke leuk om de familie zo mee te maken. Veel gespeel met de kindjes, ze in bad doen, mee-eten, naar zwemmen gaan, naar de supermarkt, kopje koffie drinken, gewone dingen doen maar dan in een andere omgeving.
En is het verschil met Tanzania enorm. Veel bedrijvigheid, wel vangrails, wel middenstrepen, veel meer reclameborden, hippere koffietentjes, veel restaurantjes, veel auto's (niet alleen voor de ultra-rijken), veel Engels om je heen, kortom Kenia is na Zuid-Afrika weer een land dat economisch aan de weg timmert.
En vliegen we dus de 29e februari om 4.30 uur naar Cairo, anderhalf uur wachten en dan door naar Amsterdam. Als alles goed gaat komen we daar al om 14.00 uur aan en zullen we dus begin van de avond weer een Nederlandse douche nemen en een eigen theetje/koffietje kunnen drinken. En natuurlijk iedereen weer zien! Ook weer heel fijn!
En weer heel erg bedankt voor alle reacties. Vanaf 1 maart staat onze deur weer open!
Groetjes aan iedereen die ons lief is,
Robbert en Henriette
-
27 Februari 2012 - 08:53
Christine:
Nog een paar gezellige dagen en dan een goede reis terug naar 't Schoor.
Groetjes -
27 Februari 2012 - 08:55
Christine:
Sorry, ik zag dat ik deze keer de eerste was en ik heb begrepen, dat dat een leuke wedstrijd is voor " ingewijden" die ik nu bederf. -
27 Februari 2012 - 08:58
Sebas:
Hai! Bijzonder weer! Mooie reisavonturen voor jullie en leesplezier voor ons! Ik kijk uit naar jullie terugkeer! Veel genietjes en vast goede reis! -
27 Februari 2012 - 09:02
Sebas:
Hai Christine, geen probleem, hoe meer wedijveraars, hoe spannender. Maar denk wel dat je de laatste ronde hebt gewonnen ;-)
-
27 Februari 2012 - 09:37
Henriette(die Andere:
Leuk om te lezen. We zijn nu echt aan het aftellen. Hier is alles prima. We verwachten niet dat er in jullie huis nog ingebroken gaat worden. Fijn om te horen dat jullie het nog steeds fijn hebben. En we kijken er naar uit weer samen met jullie hier te genieten! Lieve groetjes aan Yvonne en Mamuun. X -
27 Februari 2012 - 10:07
Wim:
De laatste weken heb ik jullie reisverslagen gelezen, Liesbeth heeft ze doorgestuurd. Interessant al die avonturen die jullie hebben beleefd, ik doe het je niet na. Ik ben nu mijn koffers aan het pakken, doe Yvonne, Mamuun en de kinders alvast de groeten. Ik wens jullie een goede en veilige reis terug naar Veldhoven. Ik zie jullie wel weer als ik terug ben begin April, groet Wim. -
27 Februari 2012 - 12:29
CJ:
We beginnen er echt weer naar uit te zien dat jullie terugkomen! Ik wil mijn nieuwe Discworld spel met je spelen, Robbert. En Henriëtte, ons petekind kan tegenwoordig (weliswaar niet volledig spontaan, dat geef ik toe) melden dat hij 'verbaal excellerend' is! *grijns* Bram is echt een talig menneke aan het worden en dat levert héél veel plezier op! Lijkt me superleuk dat jullie er weer zijn!
CJ -
27 Februari 2012 - 18:04
Jos En Corry:
Hoi Robbert en Henriette,
Familiebezoek is zo wel heel speciaal.
Maar ja, speciale mensen op bezoek bij speciale mensen.
Ook weer goed om naar huis te komen. Goede reis over-overmorgen; je hebt dan net twee dagen om je mentaal voor te bereiden op je eerste competitiewedstrijd van 2012.
Ik bel de 1e maart even.
Jos -
27 Februari 2012 - 21:51
Els Schouten.:
Alweer een mooi verslag......
welkom thuis,
hart. groet els -
28 Februari 2012 - 11:23
Trees Faber:
Bedankt voor het weer hele mooie verslag.
Mede namens Stef & Luuk wens ik jullie een goede reist terug.
Doe je de groeten ook van ons aan de familie.
Trees.
-
29 Februari 2012 - 16:08
Thomas:
hallo mam en robbert,
Wat een mooi verhaal is dit weer.
Ik zie/hoor jullie over een paar uur weer.
Groetjes, je leukst liefste aardigste jongste zoon. -
29 Februari 2012 - 22:28
Lia:
Hallo lieve familie,
Tja ,Kenia blijft toch apart hè!!
Fijn dat jullie bij de familie allerlei leuke dingen gedaan!
Jullie zijn weer veilig thuis in Veldhoven en wij zijn daar heel blij mee!!
Wanneer is de volgende trip?[ha-ha]
Liefs Lia en co -
01 Maart 2012 - 18:22
Joke:
ik vond het leuk! -
03 Maart 2012 - 09:51
Reem & Joost:
Welkom thuis! En groeten uit Indonesie! We hebben net een fantastische trek gemaakt in de jungle van noord sumatra, 4 dagen beesten en beestjes, groen en nog meer groen, nasi en kretek. Prachtige speurtocht door een fantastisch woud met apen en orangutangs. Nu zitten we in een gaar hotelletje in een gaar stadje; morgenochtend pakken we een minivliegtuigje naar Banda Aceh, dan door naar het ongetwijfeld gruwelijk romantische Pulau Weh. Oja en we zijn getrouwd in de jungle!
Xxx en tot volgende week
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
